71ος Παράλληλος: Η Επιστροφή

Day 20
Warsaw (PL) - Zakopane (PL)
456 km

Το ηλιολουστο πρωινο με βρηκε να ειμαι φιλοξενουμενος στο σπιτι του συμπαθεστατου Marek ενος απο τους φιλους της Alex να χαζευω τον οριζοντα της πολης. Μιας που και η Alex ηταν φιλοξενουμενη δεν μπορουσε να μου προσφερει μερος για να κοιμηθω, ομως η λυση βρεθηκε και μαζι με αυτη εγινε ακομα μια ωραια φιλια.



Ο Marek δουλευε ως αρθρογραφος σε μεγαλα οικονομικα περιοδικα και εκανε μεταπτυχιακα στο πανεπιστημιο της πολης με θεμα την οικονομικη κριση στην Ελλαδα! Κοιτα που γιναμε διασημοι για ολους τους λαθος λογους ρε μαγκα μου...

Κανονικα σημερα το πρωι οντας καθημερινη θα επρεπε να παει στη δουλεια οποτε και εγω θα εφευγα, ομως οι θεοι του ταξιδιου ηταν για αλλη μια φορα με το μερος μου.
- Μολις με πηραν απο το γραφειο. Δεν χρειαζεται να περασω σημερα απο εκει, οποτε εχουμε ελευθερη τη μερα!
- Παμε να πιουμε ενα πρωινο καφεδακι και να κανουμε μια βολτα να δω τη πολη; Δεν εχω ξαναρθει στη Βαρσοβια και θελω να περιπλανηθω λιγο.
- Φυγαμε!

Κατεβηκαμε στο δρομο και περπατησαμε μεχρι το πανεπιστημιο ακολουθοντας τη παγκοσμια σταθερα του οτι τα καλυτερα (και οικονομικοτερα) στεκια ξεφυτρωνουν παντα γυρω απο τις σχολες των πανεπιστημιων.
Κατσαμε σε ενα μερος που ηταν κατι αναμεσα σε αρτοποιειο και πολυ ωραια διακοσμημενη καφετερια.
Στη μια μερια του μεγαλου χωρου βρισκοταν ενας μαυροπινακας με τα εδεσματα του μαγαζιου και μπροστα ενας μακροστενος παγκος οπου μπορουσε κανεις να διαλεξει οτι ηθελε για πρωινο απο μεγαλα ψαθινα πανερια για να συνοδεψει το καφεδακι του.
Ηταν το ιδανικο μερος για να ξεκινησουμε τη μερα μας.



Απολαυσαμε το πρωινο μας με ησυχια στο μικρο μαγαζακι, εχοντας εκεινη την ηρεμη χαρα των ανθρωπων που γνωριζουν οτι τους περιμενει μια ομορφη μερα χωρις υποχρεωσεις, προθεσμιες, ωραρια και εκκρεμοτητες. Μηπως τελικα φταιμε και εμεις που μπλεκουμε τις ζωες μας και τις κανουμε ακομα πιο δυσκολες απο οσο ειναι; Μηπως θα επρεπε να κανουμε μερικα βηματα πισω στη καθημερινοτητα μας για να δουμε τη ζωη μας λιγο πιο απλα, με αλλα ματια;

Εξω ο ηλιος ελαμπε και μας καλουσε να ξεκινησουμε τη βολτα μας. Ηταν ωρα να παρω μια γευση απ’ τη Βαρσοβια. Διασχισαμε ενα απο τα πολυ ομορφα παρκα που βρισκονταν διασπαρτα στη πολη και προχωρησαμε προς το κεντρο.
Kαθαριοτητα, χρωματα, φροντιδα, μερακι, αγαπη προς το περιβαλλον και τα κοινα... Καθε φορα που εβλεπα τετοιες εικονες μου ερχοταν με θλιψη στο μυαλο η παραφραση της γνωστης ρησης: "Ο πολιτισμος γεννηθηκε στην Ελλαδα αλλα οταν μεγαλωσε εφυγε να σπουδασει στο εξωτερικο"...



Εχοντας στο μυαλο μου την εικονα μιας πρωτευουσας χωρας σιγουρα δεν περιμενα να αντικρυσω μια τοσο ομορφη και γραφικη πολη.
Πεντακαθαρη, με μεγαλες λεωφορους, παρκα, λουλουδια, υπεροχα νεοκλασσικα κτηρια σε αψογη κατασταση, και απειρες καθολικες εκκλησιες αιωνιο συμβολο της αγαπης του Πολωνικου λαου στη θρησκεια...



Οι Πολωνοι εχουν βαθυτατη κουλτουρα και καλλιτεχνικη παιδεια, κατι που ηταν διαχυτο τριγυρω σε αγαλματα, προτομες και αφιερωσεις σε μεγαλους ποιητες και μουσικους της χωρας...



Ο δρομος μας εβγαλε στο λοφο της πολης οπου δεσποζε μεταξυ αλλων και η πανεμορφη πανεπιστημιουπολη, με τα επιβλητικα νεοκλασσικα της κτηρια, ωδη στον αρχαιο πολιτισμο που τοσο λατρευουν στο εξωτερικο.
Ολοι οι γυρω δρομοι απο το Campus ηταν πλακοστρωτοι πεζοδρομοι και κλειστοι στην κινηση των οχηματων επιτρεποντας την ελευθερη κινηση των φοιτητων σε κτηρια, παρκα και αμφιθεατρα χωρις την περιττη οχληση απο την κυκλοφορια των οχηματων.

Και ομως... Αυτο το εντυπωσιακο κτισμα που θυμιζε εκκλησια ηταν η εισοδος καποιας σχολης του Πανεπιστημιου της πολης! Τα σχολια περιττευουν...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Βεβαια το εξαισιο πανεπιστημιο δεν ηταν το μονο αξιοθεατο της πολης.
Λιγο πιο κατω το Προεδρικο Μεγαρο, ενα ομορφο μεγαλο λευκο κτηριο με τους αψεγαδιαστους κηπους του, στεκοταν απεριττο αλλα με αισθητικη καθαροτητα που ξεχωριζε...
Εδω χτυπουσε η καρδια της πολιτικης σκηνης μιας ολοκληρης χωρας.



Ο δρομος συνεχισε να ανηφοριζει και συντομα μας εβγαλε στη κορυφη του λοφου και το αλλο μεγαλο αξιοθεατο της πολης: το κατακοκκινο Βασιλικο καστρο με τη μεγαλη αυλη και τους μικρους δρομους πιο πισω που οδηγουσαν στη καρδια της Παλιας Πολης.
Το καστρο εμοιαζε απλα σαν ψευτικο! Δεν φαινοταν απλα καλοδιατηρημενο, ηταν λες και ειχε χτιστει μολις πριν απο μερικα χρονια...
Ηταν μια υπεροχη εικονα που οσο και να την χαζευα δεν τη χορταινα με τιποτα!

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1200x460.

Αρκετοι τουριστες εκαναν τη βολτα τους στην τεραστια κεντρικη αυλη του καστρου, μπροστα απο μικρα καφε και ολα εκεινα τα παλια σπιτια με τη χαρακτηριστικη βορειοευρωπαικη αρχιτεκτονικη και τους εντονους χρωματισμους που τοσο αγαπουν οι Πολωνοι και που βρισκει κανεις παντου στις μεγαλες πλατειες των πολεων τους.



Απο εδω ξεκινουσε το πιο ομορφο κομματι της πολης, η Stare Miasto.
Ηταν ενα καταπλητικο και ακρως χρωματιστο συνοθυλευμα μικρων δρομων γεματο υπεροχες λεπτομερειες που ξεχειλιζαν μερακι.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Σε κτηρια, δρομους και διακοσμησεις μαγαζιων...



Φως, χρωματα και τοσα λουλουδια παντου...! Αυτοι οι ανθρωποι εχουν την καλαισθησια στη φυση τους τελικα...





Συνεχισαμε τη βολτα στα μικρα στενα και τελικα βγηκαμε στο πιο παλιο τμημα της παλιας πολης: το Rynek, η αλλιως την Αγορα, μια πλατεια που περικλειοταν και απο τις τεσσερις πλευρες απο πολυχρωμα κτηρια.



Τετοιες υπαιθριες αγορες ηταν πολυ δημοφιλεις στην χωρα. Ολες οι μεγαλες Πολωνικες πολεις ειχαν μια τετοια, αποτελοντας απο το Μεσαιωνα ακομα τη καρδια της εμπορικης και πολιτισμικης δραστηριοτητας καθε κοινωνιας.

Καθως στεκομουν εδω και κοιταζα αυτη την ομορφη μικρη πλατεια και εχοντας δει ολα αυτα τα ομορφα μνημεια μεχρι τωρα κατι δεν μου πηγαινε καλα. Ηταν ολα τελεια. Υπερβολικα τελεια.
Ομως με τιποτα δεν μπορουσα να φανταστω οτι αυτο το μερος ειχε αποτελεσει κομβικο σημειο μιας απο τις σκοτεινοτερες σελιδες της νεοτερης ιστοριας της Ευρωπης...

Βλεπετε η Βαρσοβια πισω απο τα υπεροχα κλασσικα κτηρια και τους πεντακαθαρους δρομους και παρκα εκρυβε ενα τραγικο παρελθον.
Κατα τη διαρκεια του 2ου Παγκοσμιου Πολεμου ολοκληρη η πολη ισοπεδωθηκε πληρως απο τους Γερμανους ναζι -και μιλαμε για ολοκαυτωμα: πανω απο το 85% ολων των κτηριων της πολης καταστραφηκαν ολοσχερως συμπεριλαμβανομενων ολων των ιστορικων μνημειων οπως η Παλια Πολη (Stare miasto) και το Βασιλικο Καστρο!

Οταν ξεκινησε ο πολεμος και οι ναζι κατεκτησαν την κεντρικη Πολωνια και μαζι της και τη Βαρσοβια, το πρωτο που εκαναν ηταν να κλεισουν ολα τα ανωτερα ινστιτουτα της πολης και να συγκεντρωσουν ολο τον Εβραικο πληθυσμο δια της βιας σε ενα μικρο τμημα που ονομαστηκε το γκετο της Βαρσοβιας.
Οταν ο Χιτλερ τον Απριλιο του 1943 εδωσε εντολη στα στρατευματα του να αφανισουν τη πολη ως μερος του σχεδιου «Τελικη Λυση» οι Εβραιοι μαχητες και λοιποι αντιστασιακοι εξεγερθησαν και ξεκινησαν ανταρτοπολεμο στο κεντρο της πολης.
Παροτι οι Γερμανοι υπερτερουσαν κατα πολυ σε οπλα και αριθμο ανδρων, το γκετο αντισταθηκε γενναια σχεδον για ενα μηνα. Το τελος της μαχης ομως βρηκε τους αντιστασιακους να μετρανε χιλιαδες απωλειες ενω ολοι οσοι επεζησαν σφαγιαστηκαν.

Δυστυχως τα βασανα της πολης μολις ειχαν αρχισει –σαν να μην εφταναν οι Γερμανοι, συντομα θα εμφανιζονταν και οι Ρωσσοι στο προσκηνιο.
Ηδη απο τον Ιουλιο του 1944 ο Κοκκινος Στρατος των Σοβιετικων προελαμβανε βαθεια μεσα στη Πολωνικη επικρατεια απωθωντας τους Γερμανους δυτικα προς τη Βαρσοβια. Γνωριζοντας οτι ο Σταλιν ηταν αρνητικος στην ιδεα μιας ανεξαρτητης Πολωνιας, η εξοριστη πολωνικη κυβερνηση εδωσε εντολες στον Αντιστασιακο Στρατο να προσπαθησουν να επανακαταλαβουν τη πολη απο τους Γερμανους προτου φτασουν οι Σοβιετικοι.

Ετσι την 1η Αυγουστου του 1944 και καθως ο Κοκκινος Στρατος πλησιαζε τη πολη ξεκινησε η μαχη που εμεινε γνωστη ως η Εξεγερση της Βαρσοβιας. Ηταν μια απιστευτα σφοδρη μαχη και για τις δυο πλευρες -αυτο που ολοι περιμεναν να διαρκεσει μολις 48 ωρες κρατησε 63 ολοκληρες μερες!
Ο Σταλιν εδωσε εντολες στα δικα του στρατευματα να περιμενουν εξω απ’ τη πολη ενω οι Ναζι μαχονταν το πολωνικο πληθυσμο. Τελικα οι ανταρτες αναγκαστηκαν σε παραδοση και μεταφερθηκαν σε στρατοπεδα συγκεντρωσης στη Γερμανια, ενω ολος ο αμαχος πληθυσμος που ειχε επιζησει εκδιωχθηκε εκ νεου απο τα σπιτια τους -συνολικα περιπου 150,000 με 200,000 ανθρωποι εχασαν τη ζωη τους σε αυτη τη μαχη...

Ηδη μεχρι τοτε η πολη μετρουσε μεγαλες πληγες απο τις μαχες χρονων ομως εκει ηταν που η μοιρα της πολης σραγιστηκε οριστικα...
Ο Χιτλερ εξοργισμενος με την εξεγερση των κατοικων και αγνοωντας τη συμφωνια της παραδοσης διεταξε τα στρατευματα του να ισοπεδωσουν πληρως τη πολη, ενω οτιδηποτε πολυτιμο υπηρχε σε βιβλιοθηκες και μουσεια διεταξε ειτε να μεταφερθει στη Γερμανια ειτε να καει.
Σε αυτη τη μαζικη εξολοθρευση εκατονταδες ιστορικα μνημεια και κυβερνητικα κτηρια ανατιναχθηκαν απο τις ειδικες Γερμανικες μοναδες καταστροφων γνωστες ως Verbrennungs und Vernichtungs kommando.

Το αποτελεσμα ηταν αυτο... Ο απολυτος Ολεθρος.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x602.

Η πολη ειχε μετατραπει σε μια απεραντη σωρο μπαζων και ερειπιων.
Η απολυτη φρικη του πολεμου, η τρελα των ανθρωπων και τα τραγικα αποτελεσματα. Η πολυχρωμη Αγορα οπου μολις πριν λιγο βρισκομουν στη φωτογραφια ηταν αυτο το ξεμπαζωμενο χωματινο τετραγωνο στο κεντρο...

Η ιστορια μαλιστα αναφερει οτι οι ζημιες ηταν τοσο εκτεταμενες που μετα το περας του πολεμου οι κυβερνητικοι παραγοντες σκεφτηκαν σοβαρα να μεταφερουν τη πρωτευουσα της χωρας σε καποια αλλη πολη καθως η Βαρσοβια ηταν σε τοσο τραγικη κατασταση που θεωρουσαν σχεδον αδυνατον να την ξαναχτισουν.

Ομως ακριβως για αυτο το λογο ηταν που τελικα παρθηκε η γενναια αποφαση να παραμεινει η πρωτευουσα της χωρας και να ξαναχτιστει πληρως απο τα θεμελια.
Για να γινει ενα διαχρονικο συμβολο της δυναμης της θελησης του Πολωνικου λαου και της ικανοτητας να αναγεννηθουν απο τις σταχτες τους!

Τα ιστορικα μνημεια ξαναφτιαχτηκαν οπως ακριβως ηταν πριν τον πολεμο και το ιδιο και η υπεροχη Παλια Πολη. Ετσι λοιπον η Βαρσοβια απεκτησε την αμφιλεγομενη ...τιμη να ειναι η μονη πολη της χωρας με αψογα διατηρημενα ιστορικα κτηρια αλλα χωρις κανενα απο αυτα να ειναι αληθινα παλιο.

Ακομα και ετσι ομως τωρα πια χαρη στην αγαπη αυτων των ανθρωπων ηταν μια κουκλα, ενα στολιδι για το οποιο ολοι οι κατοικοι μπορουσαν να ειναι περηφανοι!

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x310.

(φωτο απο Wikipedia)


Ομως αν ολα αυτα δεν ηταν αρκετα τοτε αυτο που συναντησα στη συνεχεια θα με εκανε στα σιγουρα να θαυμασω αυτους τους ανθρωπους.
Αφησαμε το λοφο πισω και κατηφορισαμε προς το ποταμι και σε μια απο τις κεντρικοτερες λεωφορους της πολης ξαφνικα ειδα ενα αναπαντεχο αλλα υπεροχο θεαμα: Δεκαδες μεγαλες πινακιδες με φωτογραφιες ...μηχανοβιων;!;

Με τιτλο "Ja motocyklista" (Ειμαι μοτοσυκλετιστης) αυτο ηταν μια καμπανια της πολης ενημερωσης του κοινου εναντια στα στερεοτυπα σε σχεση με τους μοτοσυκλετιστες!
Δεκαδες διασημες προσωπικοτητες της χωρας αλλα και απλοι ανθρωποι εμφανιζονταν σε διπλη ταυτοτητα. Ως ..."κανονικοι" ανθρωποι με τα πολιτικα τους ρουχα και ως μηχανοβιοι με πληρη εξοπλισμο παρακαλω!

Ολυμπιονικες, αθλητες, μουσικοι, τραγουδιστες, σκηνοθετες, ηθοποιοι, επιχειρηματιες, κορυφαιοι νευροχειρουργοι, top models, νοικοκυρες, πιτσιρικια... μεχρι και πολιτικοι απο ολα τα κομματα της χωρας!
Ολοι φορωντας την εξαρτηση της μηχανης γινονταν το ιδιο πραγμα χωρις καμια διακριση: Μοτοσυκλετιστες.



Πλησιασα και διαβασα τη πινακιδα:
"Μοτοσυκλετιστες. Καθε μερα συναντατε εναν στη κινηση, παρκαρετε διπλα του στο μαγαζι η το γραφειο, τον συναντατε στα ταξιδια τους στη χωρα αλλα και εκτος συνορων.
Ποιοι ειναι; Ποιος κρυβεται πισω απο το διαφανο προστατευτικο του κρανους;

Ο James κανει θαυματα καθε μερα -σωζει ζωες ανθρωπων. Ως χειρουργος ειναι δυσκολο να μετρησει ποσες οικογενειες νοιωθουν ευγνωμοσυνη για τη ζωη που εσωσε καποιου δικου τους ανθρωπου. Ομως ο James οταν κοιταει το καθρεφτη δεν μπορει να δει το γιατρο. Βλεπει ενα μοτοσυκλετιστη.

Ο Αndrew ειναι ενας καταξιωμενος ηθοποιος. Δυσκολα θα βρισκοταν καποιος που δεν θα αναγνωριζε το προσωπο του και δεν θα τον συμπαθουσε. Ομως οταν κοιταει το καθρεφτη βλεπει απλα ενα μοτοσυκλετιστη.

Η Εβελινα ειναι μια νηπιαγωγος και δεκαδες γονεις της εμπιστευονται τα παιδια τους με χαρα. Τι βλεπει οταν κοιταζει τον εαυτο της; Ενα μοτοσυκλετιστη.

Θελουμε να σπασουμε τα στερεοτυπα οτι καθε μοτοσυκλετιστης ειναι δωρητης οργανων. Ο καθενας μας θα μπορουσε να ειναι ενας αναβατης. Και γιατι οχι; Ειναι απλοι ανθρωποι -χαρουμενοι, φιλικοι, ευαισθητοι, ισως και γκρινιαρηδες καμια φορα.

Θελουμε να γυρισουμε αναποδα αυτη την εικονα και να κανουμε τους αλλους ανθρωπους εκει εξω να δουν τους μοτοσυκλετιστες ως γιατρους, ηθοποιους, νηπιαγωγους, καθηγητες πανεπιστημιου -οχι ως ανωνυμες φιγουρες αλλα ως ανθρωπους σαν και τους υπολοιπους."
http://www.jamotocyklista.pl/



Tι να σχολιασει κανεις εδω... Ειχα μεινει αναυδος να κοιταω ισως την πιο ομορφη διαφημιστικη καμπανια για τους μοτοσυκλιστες που ειχα δει ποτε.


Συνεχισαμε τη βολτα μας προς τον ποταμο Vistula, το μεγαλυτερο ποταμι της χωρας το οποιο διατρεχει ολη τη πρωτευουσα απ' ακρη σ' ακρη.
Μπορει το νερο του ποταμου να μην ηταν και οτι καλυτερο για κολυμπι, αυτο ομως δεν εμποδιζε τους ντοπιους να συνωστιζονται εδω τα Σαββατοκυριακα του καλοκαιριου για λιγη δροσια.
Εδω στις οχθες του ποταμου οι Πολωνοι ειχαν φτιαξει μεγαλες και ομορφες πλαζ -αφου η πλησιεστερη αληθινη ακτη βρισκοταν στη βορεια θαλασσα καπου 300 χιλιομετρα μακρυα και το να παει καποιος εκει δεν ηταν πρακτικη επιλογη, τετοιες παραλιες ηταν η επομενη λογικη κινηση επιλογη.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x548.

Τωρα το μερος ηταν σχετικα ερημο αλλα ακομα και ετσι συναντουσες κοσμο που ερχοταν εδω για να κατσει και να διαβασει, να γραψει η απλα να ηρεμησει απο την φασαρια της καθημερινοτητας στη μεγαλουπολη.



Αν και βεβαια το να ηρεμησει κανεις εδω αναμεσα σε τετοια δειγματα της τοπικης πανιδας θα επρεπε ειτε να ειναι ο Βουδας ειτε ο Stevie Wonder...
Τι πινουν εδω πανω και βγαινουν ετσι παναγια μου;!;



Ειχε παρει να μεσημεριαζει. Ηταν ωρα να φευγω. Ειχα αρκετο δρομο μπροστα μου και πολλα ακομα να δω. Γυρισαμε με το Marek στο σπιτι για να μαζεψω τα πραγματα μου και να αποχαιρετηθουμε. Τον ευχαριστησα για τη φιλοξενια και την καλη παρεα και κατεβηκα στο δρομο.

Ηταν ενα ζεστο και ησυχο μεσημερακι, απο αυτα που σε κανουν να μην θες να πας πουθενα.
Το γνωριμο σφιξιμο στο στομαχι του να αφηνεις πισω ενα πολυ ομορφο σκηνικο για νεα αγνωστα μερη ηταν παλι εδω, ομως η γνωριμη εικονα της καλης μου που περιμενε να φυγουμε ηταν μια μεγαλη παρηγορια. "Το ξερεις οτι πρεπει να πηγαινεις Νικο. Δεν ανηκεις εδω..."

Για σημερα το μονο που ειχα σχεδιασει αρχικα ηταν να διανυκτερευσω καπου στα μεσα της Σλοβακιας προτου συνεχισω για το Βελιγραδι της Σερβιας. Ψαχνοντας το χαρτη προ καιρου ειχα ξεχωρισει τη μικρη πολη Banja Bystrica χωρις καποιο ιδιαιτερο λογο -απλα μου αρεσε το ονομα και τυχαινε να ειναι σχεδον στη μεση της χωρας, οποτε θα ηταν ενα καλο σημειο διαμονης.

Φευγοντας ομως τωρα απο τη πολη και ξαναβλεποντας τους χαρτες της Σλοβακιας ενα αλλο ονομα μου τραβηξε τη προσοχη: Kosice. Καπου ειχα ξανακουσει για αυτη τη πολη στο παρελθον. Δεν μπορουσα να θυμηθω πως και γιατι αλλα καποιος μου ειχε πει καποτε οτι αξιζει μια επισκεψη αν βρισκομουν στη περιοχη.

Εξαλλου σε σχεση με την αρχικη μου επιλογη υπηρχε και ενα ακομα πλεονεκτημα. Ο δρομος για το Kosice θα με περνουσε πανω και απο τα περιφημα ορη Tatra, μια τεραστια οροσειρα εκπληκτικης ομορφιας που οριζε το φυσικο οριο αναμεσα στη Πολωνια και τη Σλοβακια και αποτελουσε το νουμερο ενα χειμερινο προορισμο και των δυο χωρων. Ηταν μια περιοχη που ηθελα εδω και χρονια να επισκεφτω!

Χαμογελασα ικανοποιημενος με το νεο μου σχεδιο προσπαθωντας να αγνοησω τη μικρη λεπτομερεια στην οθονη του GPS που χαλαγε τη συνταγη: χρονος αφιξης 00.30. Θα εβρισκα αραγε διαμονη σε μια αγνωστη πολη τετοια ωρα;
Παμε και βλεπουμε.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x656.

Η μεγαλη εθνικη οδος προς τα συνορα μου ηταν γνωστη απο το παρελθον αλλα αυτη τη φορα την εβλεπα με ιδανικες συνθηκες. Η καλοδεχουμενη δροσια εσπαγε τη ζεστη του καλοκαιριου, λιγη κινηση και τριγυρω ομορφα δαση στο φως του απογευματινου ηλιου...



Χρειαζομουν ενα καταλληλο soundtrack τωρα και τι καλυτερο απο αυτο... Sivert Hoyem - Blown Away
"Somewhere in a dream life that never comes true
If we can't dream it up again then what do we do?"





Καθως το βραδυ αρχισε να πεφτει ενα αχνο πεπλο ομιχλης σκεπαζε σιγα σιγα τα μικρα σπιτακια στα ομορφα χωρια στο βαθος και εφτιαχνε με τα πιο απλα υλικα εικονες πολυτιμες και αλησμονητες...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x666.

Καπου εδω η εθνικη οδος τελειωσε και ακριβως μπροστα μου ενα μοναχικο συννεφο που ελαμπε κατακιτρινο απο το φως του ηλιου ηταν σαν το συννεφο μιας τεραστιας εκρηξης καπου πισω απο το λοφο...
Η φυση δημιουργει απιθανα πραγματα... Ετσι απλα!



Ξεκινησα να ανηφοριζω μια υπεροχη ορεινη διαδρομη με απολαυστικες στροφες αναμεσα σε ενα πυκνο ελατοδασος και στο αντιθετο ρευμα αρχισα να βλεπω πολλες μηχανες που προφανως γυριζαν απο μια μονοημερη κοντινη βολτα.
Ηταν η επιβεβαιωση οτι βρισκομουν στο πιο καταλληλο μερος. A biker knows best...!

Αποψε ειχε πανσεληνο και οι ομορφες εικονες που συναντουσα στο δρομο μου γινονταν ακομα πιο μαγικες...



Ο δρομος σκαρφαλωνε ολοενα και ψηλοτερα προς τα ορη Tatra. Με το σκοταδι να καλυπτει τωρα τα πανεμορφα δαση τριγυρω αρχισα να σκεφτομαι οτι το σχεδιο μου ισως χρειαζοταν μια μικρη αλλαγη για αποψε. Ειχα ακομα 200 χιλιομετρα μεχρι το Kosice και το GPS ανεφερε οτι θα εφτανα αρκετα μετα τα μεσανυχτα -ειχε νοημα αυτο;
Γιατι να μην διανυκτερευα καπου εδω αποψε; Η διαδρομη μεσα στα Tatra ηταν μοναδικης ομορφιας και αξιζε να την απολαυσω στο φως της ημερας. Αν τη διεσχιζα αποψε βιαστικα τι θα καταφερνα να δω;
Ολα συνηγορουσαν στο να εμενα εδω αυτο το βραδυ.

Κοιταξα το χαρτη και τοτε ηρθε και το τελευταιο κομματακι του παζλ να συμπληρωσει την ιδανικη εικονα: Zakopane. Ειχα ακουσει πολλα για αυτο το μερος. Ηταν ενα πολυ γραφικο κεφαλοχωρι πανω στα συνορα της Πολωνιας με τη Σλοβακια και επροκειτο για το διασημοτερο χειμερινο θερετρο της χωρας.
Και το καλυτερο; Βρισκοταν σε αποσταση λιγων μολις χιλιομετρων απο εδω που ημουν!
Οι ταξιδιωτικοι θεοι μου χαμογελουσαν ξανα...

Ανηφορισα το δρομο προς το Zakopane αναμεσα σε ομορφα ξυλινα σαλε και εκει αρχισαν να βλεπω το πιο παραξενο θεαμα: μεσα στη νυχτα και την ερημια νεαροι αντρες και γυναικες καθονταν στην ακρη του δρομου πανω σε καρεκλακια κρατωντας φωσφοριζε πινακιδες που εγραφαν "Δωματια"! Ηταν υπαλληλοι των πανδοχειων που εκτελουσαν χρεη "κραχτη" αλλα οπως και να το εκανες δεν ηταν κατι που θα περιμενα να δω στη μεση ενος πυκνου σκοτεινου δασους...

Συντομα ημουν στο προορισμο μου για αποψε. Το χωριο ηταν κατι παραπανω απο εντυπωσιακο -η λεξη "χωριο" το αδικουσε.
Ηταν μια πληρως οργανωμενη κωμοπολη με μεγαλους φωτισμενους δρομους, πεζοδρομους, ενα μεγαλο παρκο με λουνα παρκ, εστιατορια, μικρες ομορφες εξοχικες κατοικιες με μεγαλες αυλες και αμετρητα εντυπωσιακα ξυλινα σαλε.





Σταματησα εξω απο το πιο ομορφο απο τα σαλε που ειχα δει μεχρι τωρα.
Ηταν ενας μεγαλος παραδοσιακος ξενωνας απο πετρα και ξυλο, με ενα μεγαλο φροντισμενο κηπο γεματο λουλουδια και φωτισμενο με ενα σωρο πολυχρωμα φωτακια.

Εμοιαζε να ειναι ακριβο μερος αλλα χαλαλι του. Αφου ειχα βρεθει εδω πανω αποψε θα το εριχνα λιγο εξω και θα εμενα καπου με στυλ!



Μπηκα στη ρεσεψιον και ζητησα ενα δωματιο για τη βραδια. Ο ευγενικος υπαλληλος εγραψε τα στοιχεια μου και μου εδωσε ενα μεγαλο κλειδι λεγοντας με σπαστα αγγλικα: "Ρουμ 307, σεκοντ φλορ, σεβεντυ του πλιζ."
Στο ακουσμα αυτο παγωσα. Ωπα φιλαρακι. Τι 72; Ευρω;;

Πανω που στο μυαλο μου ειχε αρχισει να παιζει την κασετα "οκ-ακριβο-ειναι-αλλα-αξιζει-ρε-Νικο/μια-ζωη-την-εχουμε" ο ρεσεψιονιστ με διεκοψε γραφοντας ξανα το νουμερο στο χαρτι και ειπε τη μαγικη λεξουλα που εκανε τη διαφορα: "Seventy two. Zloty".

- Zloty; Δεν μπορει! Αυτο σημαινε....... 18 ευρω!!!
Στο επομενο δευτερολεπτο ειχα αφησει τα λεφτα, ειχα αρπαξει το κλειδι και ειχα εξαφανιστει πριν αλλαξει γνωμη αφηνοντας πισω ενα συννεφακι στο περιγραμμα ενος ταλαιπωρημενου μηχανοβιου με ενα σωρο συμπραγκαλα υπο μαλης!

Το δωματιο ηταν στη σοφιτα, με δικο του μπανιο και ολες τις ανεσεις! Η ιδεα να μεινω εδω αποψε τελικα ηταν τελεια! Ενας τοσο διασημος προορισμος με τοσο οικονομικη διαμονη; Ειχα μεινει ακομα και σε campings που ηταν ακριβοτερα.



Η νυχτα ομως δεν τελειωνε εδω. Ηταν ωρα να δουμε το Zakopane by night!



Ο μεγαλος κεντρικος πεζοδρομος του χωριου εσφυζε απο ζωη. Εκατονταδες τουριστες, ντοπιοι και ζευγαρακια εκαναν νωχελικες βολτες πανω κατω, αναμεσα σε δεκαδες μαγαζια ολων των ειδων. Καφετεριες, γραφικα ταβερνακια, παραδοσιακες μπυραριες, night clubs, ξενωνες, εμπορικα καταστηματα, bistro... Χαμος!





Τα παραδοσιακα ταβερνακια χωριατικου στυλ που ειναι πολυ διαδεδομενα στους ορεινους προορισμους της Πολωνιας δεν θα μπορουσαν να λειπουν απο εδω... Με ομορφο διακοσμο απο ξυλο και πετρα και χαμηλο φωτισμο με κερια, εφτιαχναν το ιδανικο σκηνικο για ζευγαρακια που ηθελαν να εχουν ενα ρομαντικο δειπνο.





Εγω παλι προτιμουσα κατι λιγοτερο ρομαντικο αλλα περισσοτερο ουσιαστικο τωρα. Οντας ολη μερα στο δρομο το στομαχι μου δεν ηταν ιδιαιτερα χαρουμενο και ετσι κατευθυνθηκα σε μια απο τις πολλες χαρακτηριστικες μπυραριες του χωριου οπου το φαγητο ειχε μια μικρη ...ιδιαιτεροτητα.

Εδω δεν υπηρχαν σερβιτοροι, ουτε παραγγελνες μια απλη μεριδα... Εδω το φαγητο το επαιρνες με το κιλο!
Χρησιμοποιοντας μια μεγαλη σπατουλα εβαζες μονος σου οτι και οσο φαγητο ηθελες/αντεχες μεσα σε κατι μεγαλα πλαστικα πιατα και στη συνεχεια πηγαινες στο ταμειο οπου τα ζυγιζαν και πληρωνες αναλογα με το βαρος!
Οσο για τις τιμες η μεγαλη πινακιδα απο πανω τα ελεγε ολα: 6 ευρω το κιλο απο οτιδηποτε. Παρε κοσμε.



Με αρκετο φαγητο που θα εκανε ακομα και τον Οβελιξ να δακρυσει εκατσα μπροστα στο μαγαζι διπλα ενα μικρο ποταμακι που περνουσε στην ακρη του πεζοδρομου και χαζευα δυο κοπελιτσες που εκαναν εντυπωσιακα ακροβατικα με φωτιες υπο τους ηχους κλασσικης μουσικης...




Μερικα κιλα αμνοεριφιων και κανα δυο λιτρα μπυρας αργοτερα ημουν ετοιμος να συνεχισω τη βολτα μου στον ομορφο πεζοδρομο...

Δεν ξερω αν εφταιγε ο αερας εδω πανω, αλλα ειχα αρχισει απο ωρα να παρατηρω μια ταση στις κοπελες να μπερδευουν τις ζωνες τους για φουστες με αποτελεσματα οπως αυτα της φωτογραφιας... Ναι, χαλια το ξερω...



Καθως περνουσα εξω απο ενα εντυπωσιακα φωτισμενο αναπαλαιωμενο πυργο που λειτουργουσε ως μπαρ πλεον ειδα δυο ζευγαρια ατελειωτα ποδια να με πλησιαζουν. Οταν μετα απο πολυ προσπαθεια καταφερα να σηκωσω τα ματια ψηλα ειδα οτι τα ποδια ανηκαν σε δυο απιστευτα εντυπωσιακες μελαχρινες κοπελες (ξερετε, απο αυτες τις ταλαιπωρες που ειχαν μπερδεψει τα ρουχα τους) και μου χαμογελουσαν γλυκα.
- Γεια σου!

Ενστικτωδως γυρισα πισω μου και αφου ειδα οτι δεν υπηρχε κανεις αλλος γυρισα και ψελλισα κατι φωνηεντα που ειχαν απομεινει απο μια παντελως αποτυχημενη προσπαθεια να το παιξω ανετος και χαλαρος:
- Εεερρρρμμμπλλ.. Σεμεναμιλαςκοπελια;
- Ναι! Δεν εισαι απο τα μερη μας ε;
- Εεεε οχι, περαστικος ειμαι και ειπα να δω τη περιοχη...

Συστηθηκαμε και ακουσαν με πολυ ενδιαφερον οτι ειχα ταξιδεψει με τη μηχανη απο Ελλαδα για Νορβηγια και τωρα γυριζα πισω.
Αυτες ηταν φοιτητριες που τα καλοκαιρια ερχονταν εδω πανω για να δουλεψουν σε μπαρακια και καφετεριες και φετος δουλευαν σε αυτο τον πυργο.
Με καλεσαν μεσα για ενα ποτακι. "Πες στο παιδι στο μπαρ οτι τα σφηνακια ειναι κερασμενα απο εμας!"
Πως θα μπορουσα να αρνηθω τετοια προσκληση;

Ανεβηκα μαζι τους τα σκαλια του μαγαζιου και η πρωτη εικονα που αντικρυσα μπαινοντας στην μισοσκοτεινη μεγαλη αιθουσα ηταν μια ψηλη ξανθια κοπελα που εκτος απο τη φουστα της ειχε ξεχασει και πολλα αλλα και που στεκοταν στημενη στο τοιχο ενω μια αλλη κοπελα με αντιστοιχη ..ενδυμασια την αγκαλιαζε απο πισω και λικνιζονταν αργα και αισθησιακα στους ρυθμους της μουσικης...

Ποια σφηνακια τωρα... Κατεβασα το πρωτο ουισκι ενω οι κοπελιες του μαγαζιου μου χαμογελουσαν απο τη πιστα και με καλουσαν να χορεψουμε.
Αυτη θα ηταν μια μεγαλη νυχτα δικε μου...