71ος Παράλληλος: Η Επιστροφή

Σκεφτηκα οτι εδω περα την περιοδο των Χριστουγεννων, με τα σπιτακια χιονισμενα και τα τζακια αναμμενα θα ηταν πραγματικα υπεροχα...



Ολα αυτα τα σπιτακια που εμοιαζαν σαν ντεκορ στη πραγματικοτητα ηταν απολυτως λειτουργικα και χρησιμοποιουνταν κανονικα.
Kαταστηματα, γραφεια, ξενοδοχεια, χωρις βεβαια να λειπει το σημαντικοτερο κτισμα: το ταχυδρομειο.





Mια πλευρα του τοιχου ηταν απ' ακρη σ' ακρη γεματη με μικρα κοκκινα ραφια με ταμπελες χωρων απο κατω και μεσα εκατονταδες γραμματα απο παντου. Εδω κατεληγαν ολα τα γραμματα που εστελναν τα παιδια ολου του κοσμου στον Αη Βασιλη!



Βλεπετε κατι γνωριμο στη φωτογραφια;



Πως θα ηθελα να καθομαι σε αυτη τη γωνια ενα χειμωνιατικο βραδυ και εξω να χιονιζει...



Απ' εξω υπηρχε ενα δεντρο απο πινακιδες με διαφορους προορισμους στο κοσμο, μαλλον για να βρισκει το δρομο του πιο ευκολα ο Αγιος...

Click this bar to view the full image.

...αν και για να βρει κανεις το δρομο για το ξενοδοχειο μαλλον δεν χρειαζοταν καποια ιδιαιτερη σημανση, μιας που ξεχωριζε στην ακρη του μικρου χωριου.



Ο ηλιος τωρα ειχε νικησει κατα κρατος τα συννεφα στον ουρανο και ετσι επεστρεψα στη γραμμη του Αρκτικου για τον πιο ομορφη φωτογραφια του μερους...

Click this bar to view the full image.

...προτου χωθω μεσα στο αλσος για να εξερευνησω το υπολοιπο μερος. Οι εκπληξεις ηταν διασπαρτες οπου και αν κοιτουσα...

Click this bar to view the full image.

Η πιο μεγαλη ομως εκπληξη ηταν το Santamus: ενα καταπληκτικο θεματικο εστιατοριο με απιθανο ντεκορ και ατμοσφαιρα.

Click this bar to view the full image.

Αυτο το μερος το χειμωνα ηταν απεριγραπτο! Εμοιαζε πραγματικα βγαλμενο απο παραμυθι. Χιονια παντου, κρυφοι φωτισμοι μεσα στην ομιχλη, παντου κερια αναμμενα, ενα μεγαλο πετρινο τζακι να καιει, φαγητο απο σεφ, ζωντανη μουσικη, σαουνα...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1200x864.

Η διακοσμηση θυμιζε εσκεμμενα τις καλυβες των πιονερων που ειχαν ερθει εδω πανω πριν πολλα χρονια ψαχνοντας για χρυσο και οι επισκεπτες μπορουσαν να παρουν μια γευση απο αυτη τη ζωη με αναλογες δραστηριοτητες περαν του απολαυστικου φαγητου.
http://www.santamus..../photo_gallery/

Δυστυχως το εστιατοριο τωρα ηταν κλειστο αλλα στην αυλη του υπηρχε μια μεγαλη θρακα με ξυλινους κορμους με τομαρια ταρανδων επανω, οποτε δεν εχασα την ευκαιρια να ξαποστασω λιγο και να απολαυσω λιγη απο την ατμοσφαιρα. Ενοιωθα σαν τον Κοναν τον βαρβαρο!



Αυτο που δεν φαινοταν στη φωτογραφια ηταν τα σμηνη εκατομμυριων κουνουπιων βαμπιρ που τσιμπουσαν οπου εβρισκαν γυμνο δερμα -η μπαντανα δεν ηταν για εφε αλλα γιατι δεν αντεχα αλλα τρυπηματα στο κεφαλι. Τα κουνουπια εδω πανω ηταν θρυλικα για τη προτιμηση τους στους νοστιμους και ανυποψιαστους τουριστες.
Ηταν καιρος να πηγαινω...

Οπως ειχα πεσει εξω για το χωριο του Αη Βασιλη, ετσι ειχα πεσει τελειως εξω και για την "κωμοπολη".
To Rovaniemi ηταν μια μεγαλη και μοντερνα πολη που σε τιποτα δεν θυμιζε τα γραφικα χριστουγεννιατικα χωριουδακια που ειχα στο νου μου...



Ηταν σχετικα νωρις το απογευμα ακομα και το στομαχι διαμαρτυροταν απο ωρα. Αφησα τη μηχανη στο κεντρικο πεζοδρομο της πολης και εκανα μια μικρη βολτα να δω το μερος και να βρω κατι να τσιμπησω...



Ο κοσμος εδω απολαμβανε το ποτο του στα μικρα μαγαζακια αριστερα και δεξια του δρομου μεσα σε μια πεντακαθαρη πολη και με τα ποδηλατα να εχουν το πρωτο λογο στη μετακινηση. Η πολη ηταν πολυ ομορφη!



Ειχα φτασει σχεδον στο τελος του μεγαλο πεζοδρομου οταν ακουσα μια γνωριμη φωνη. "Hey my man!"
Ηταν ο Marko.
- Τι κανεις εσυ εδω ρε φιλε; Δεν θα πηγαινες κατευθειαν στο Oulu;
- Ετσι σκεφτηκα αρχικα αλλα μετα τη πρωινη μου περιπετεια αλλαξα το σχεδιο.
- Περιπετεια;
- Θυμασαι που ηθελα να παω απο επαρχιακους δρομους; Η διαδρομη που επελεξα τελικα αποδειχτηκε ενας ατελειωτος χωματοδρομος μεσα στο δασος! Εκανα γυρω στα 150 χιλιομετρα χωμα με το τσοπερ! Εγινε σαν γουρουνακι απο τις λασπες και τα χωματα -χωρια που δεν ηξερα αν θα μεινω απο βενζινη στη μεση του πουθενα! Μετα απο αυτο η σταση για ξεμουδιασμα ηταν κατι παραπανω απο επιβεβλημενη...

Κατσαμε στη μεση του πεζοδρομου σε ενα υπαιθριο καφε να τα πουμε, να χαλαρωσουμε και να χαζεψουμε τη χαλαρη απογευματινη ζωη της πολης. Μετα απο τοσες μερες στην υπαιθρο ενοιωθα να μου εχει λειψει λιγο η ζωντανια της πολυχρωμης πολης...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Η συνεχεια μας βρηκε να ψαχνω παρεα με το Marko καποιο μαγαζι να τσιμπησουμε κατι. Τα εστιατορια στο πεζοδρομο ηταν εκτος συζητησης -πανακριβα και ψευτοκυριλε, χιλια χιλιομετρα μακρυα απο αυτο που ηθελα να βρω: ενα οικονομικο μαγαζακι να δοκιμασω την τοπικη κουζινα των Φινλανδων.

Τη λυση και στα δυο μετωπα την εδωσε -οσο περιεργο και αν ακουγοταν- μια ...πιτσαρια.
Μπορει η πιτσα να ηταν ιταλικο πιατο αλλα εδω ειχαν μια ιδιαιτεροτητα -ηταν φτιαγμενες με κρεας ταρανδου!
Δεν θα μπορουσα να ειχα βρει καλυτερη επιλογη -και αν δεν ηταν ο Φινλανδος φιλαρακος μου μαζι μαλλον ακομα θα εψαχνα...



Η Αυρα εξω περιμενε υπομονετικα να ξαναβγουμε στο δρομο...



Ανανεωμενοι, με γεματα τα ντεποζιτα ανθρωπων και μηχανων καβαλησαμε για το τελευταιο κομματι που θα μας εβγαζε στο τελικο προορισμο της ημερας.



Η ωρα ηταν 9.30 το βραδυ και ο ηλιος βασιλευε πισω απο τα απεραντα λιβαδια φτιαχνοντας μοναδικες εικονες...
Τελικα αυτη η χωρα ειχε πολυ κρυμμενη ομορφια -απλα ηθελε να εχεις τα ματια ανοιχτα για να τη δεις.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x605.

200 χιλιομετρα με χωριζαν απο το Oulu τωρα, ομως η ψυχρα της νυχτας που περνουσε μεσα απ' το δερματινο μπουφαν εκανε τα χιλιομετρα να μοιαζουν ατελειωτα.
Τουλαχιστον τωρα ειχαμε βγει στην εθνικη οδο, στο φυσικο περιβαλλον της καλης μου που γουργουριζε χαρουμενη που θα τεντωνε επιτελους λιγο τα ποδια της εξω απο τους στενους επαρχιακους που διεσχιζε τοσες μερες.



Εσκυψα πισω απ' τα fairings, πηρα απο κοντα ενα "λαγο" και ανοιξα το γκαζι ακολουθοντας τον. Ανεβασαμε ρυθμο και γυρω στα μεσανυχτα ημουν στο Oulunsalo, το προαστιο της πολης οπου θα με φιλοξενουσε η φιλη μου. Η ωρα που ειχα φτασει ηταν εσκεμμενα αργα γιατι η Oili ηταν σε ενα με το συγγενολοι και θα ερχοταν μετα το γλεντι, οποτε δεν ειχε νοημα να βρισκομαι εδω απο νωρις.

Με το που εφτασα στο πολυ ομορφο σπιτι με το μεγαλο κηπο βγηκε εξω η μητερα της φιλης μου, μια θεοπαλαβη αξιαγαπητη γιαγια που με υποδεχτηκε με αγκαλιες και φιλια! Πηγα τα πραγματα μεσα και παροτι η φοβερη γιαγια δεν ηξερε λεξη απο Αγγλικα δεν ειχε κανενα προβλημα να συννενοηθουμε: νοηματα, χειρονομιες, παντομιμα και στο κατω κατω η μπυρα ειναι μπυρα σε ολες τις γλωσσες του κοσμου!

Συντομα εφτασε και η φιλη μου η Oili παρεα με το γιο της τον Ari και φιλη τους την Annika. Ηξερα οτι η Oili ηταν τρελαρα και αυτος ηταν ενας λογος που την αγαπουσα τοσο πολυ, αλλα τωρα εβλεπα απο που ειχε ...παρει! Μεσα στο μικρο διαδρομο φιλια, αγκαλιες, φωνες, γελια, πανικος -ο μυθος περι ψυχρων Σκανδιναβων συντριβοταν ανεπιστρεπτι.
Παρα το προχωρημενο της ωρας κατσαμε στη κουζινα τσιμπολογοντας μεζεδακια και πινοντας μπυρες μεχρι τις 3μιση το πρωι.
Η γιαγια ειχε μια τεραστια πηλινη κουπα που γεμιζε συνεχως με μπυρα -μπορει να ειχε πιει και δωδεκα μπυρες και συνεχιζε απτοητη! Εδω οι ανθρωποι πινουν λεμε!

Πηγα να πεσω για υπνο σε κατασταση αποσυνθεσης πλεον εχοντας ηττηθει κατα κρατος στη μπυροποσια, ομως απεραντα ευτυχισμενος που ζουσα τετοιες στιγμες αναμεσα σε αγαπημενα προσωπα... Ποσο μαλλον που η μερα που ξημερωνε δεν ειχε χιλιομετρα αλλα χαλαρωση παρεα με τους φιλους μου στο ομορφο αυτο μερος.

__________________
Νικος