Ο Τρωικός Πόλεμος

Παράσταση κυνηγιού σε ασήμι και χρυσό, στη λάμα χάλκινου εγχειριδίου από τις Μυκήνες, την πόλη-κράτος που οδήγησε τους ενωμένους Έλληνες εναντίον της Τροίας, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου. Κατά τη σύγχρονη αρχαιολογία, το ομηρικό έπος δεν είναι παρά ένας μύθος.

Ο Πάρης φιλοξενήθηκε στη Σπάρτη με μεγάλη εγκαρδιότητα, αλλά, όταν ο Μενέλαος απουσίαζε, ξελόγιασε την ωραία Ελένη, που ήταν αδελφή των Διόσκουρων.

Η πιο ξακουστή όμως από όλες τις μεγάλες πολεμικές επιχειρήσεις των ηρωικών χρόνων ήταν ο πόλεμος εναντίον της Τροίας, τον οποίο εξύμνησε ο πιο παλιός αλλά συγχρόνως και ο πιο ένδοξος από τους 'Ελληνες ποιητές, ο Όμηρος. Γι'αυτό τον πόλεμο ο καθένας, σχεδόν, από τους ιστορικούς κατέθεσε τη δική του εκδοχή. Εμείς, αντί να προσθέσουμε μία ακόμη εκδοχή, θεωρήσαμε προτιμότερο να παρουσιάσουμε το μεγαλύτερο μέρος της επιτομής των γεγονότων που έκανε ο Μαξ Δουγκέρος, ένας από τους νεότερους και καλύτερους Γερμανούς ιστορικούς της αρχαίας Ελλάδας, γιατί αυτή η επιτομή παρουσιάζει περιληπτικά και αξιόπιστα και όσο το επιτρέπει η έκταση πληρέστερα από κάθε άλλη το μεγάλο έργο του ποιητή.

 Πηγή: http://www.nationalgeographic.gr/iee/

Η βορειοδυτική γωνιά της Μικράς Ασίας, από τον Ελλήσποντο προς βορρά μέχρι το ακρωτήριο Λεκτό και το κόλπο του Αδραμυτ τίου προς νότο, κατοικούνταν από τους Τρώες και τους Δαρδανούς. Η περιοχή αυτή στην ενδοχώρα περιλάμβανε το κατάφυτο όρος της'Ιδης και εκτεινόταν μέχρι τους ποταμούς Γρανικό και Αίσππο, οι οποίοι εκβάλ λουν στη θάλασσα της Προποντΐδας.

Οι κυριότερες πόλεις αυτών των φυλών ήταν η Δαρδανία, το Ίλιο, η Τροία και η ακρόπολη της Περγάμου.

Ο Δάρδανος, που ήταν από τους πιο αγαπημένους γιους του Δία, ίδρυσε τη Δαρδανία, την εποχή που οι Τρώες κατοικούσαν στους πρόποδες της Ίδης, του βουνού με τις πολλές πηγές. Ο Εριχθόνιος, ο γιος του Δαρδάνου, ήταν ο πιο πλούσιος από όλους τους ανθρώπους. Οι τρεις χιλιάδες φοράδες του ήταν τόσο όμορφες, ώστε ο Βορέας τις ερωτεύτηκε και γέννησε με αυτές δώδεκα πουλάρια, τα οποία κάλπαζαν πάνω στις άκρες των σταχυών, χωρίς να τα σπάνε και πάνω στις κορυφές των κυμάτων, χωρίς να βυθίζονται.

Ο Εριχθόνιος γέννησε το βασιλιά Τρώα και αυτός με τη σειρά του γέννησε τον 'Ιλο, τον Ασσάρακο και τον Γα νυμήδη, τον πιο ωραίο από όλους τους θνητούς, που τον απήγαγαν οι θεοί στον Όλυμπο, για να γίνει οινοχόος του Δία. Ο Δίας έδωσε για αντάλλαγμα στον Τρώα ένα ζευγάρι αθάνατα άλογα. Ο 'Ιλος έχτισε το 'Ιλιο στην πεδιάδα και ο τάφος του βρισκόταν ανάμεσα στην πόλη και τη θάλασσα, κοντά στον ποταμό Σκάμανδρο. Ο Ασσάρακος γέννησε τον Κάπυ και αυτός τον Αγ χίση. Με τον Αγχίση η θεά Αφροδίτη, αφού κατέβηκε στα φαράγγια της 'Ιδης, γέννησε τον Αινεία, τον οποίο τιμούσαν οι Τρώες ως θεό.
Ο Ποσειδώνας, για χάρη του Λαομέδοντα, του γιου του'Ιλου, κατασκεύασε τείχος γύρω από την πόλη του Ιλίου. Μετά το θάνατο του Λαομέδοντα στο θρόνο της Τροίας ανέβηκε ο γιος του, Πρίαμος, ο πιο ευτυχισμένος ανάμεσα στους ηγεμόνες του κόσμου. Τα θησαυροφυλάκιά του ήταν γεμάτα με χρυσό, χαλκό και πολυτελή ενδύματα. Είχε 50 γερούς γιους στο παλάτι του, από τους οποίους τους απέκτησε με την Εκάβη, την κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Δύμαντα. Ο μεγαλύτερος στην ηλικία γιος τους ήταν ο'Εκτορας, δεύτερος ο Πάρης ή Αλέξανδρος, τον οποίο η Αφροδίτη στόλισε με περισσή ομορφιά.

Ο Πάρης διέσχισε κάποτε τη θάλασσα και έφτασε στον ξανθό Μενέλαο, το γιο του Ατρέα, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Σπάρτης. Το παλάτι του Μενέλαου έλαμπε από το χρυσάφι και το ασήμι, όπως λάμπει το φως του ήλιου και της Σελήνης. Ο Πάρης φιλοξενήθηκε στη Σπάρτη με μεγάλη εγκαρδιότητα, αλλά, όταν ο Μενέλαος απουσίαζε, ξελόγιασε τη σύζυγο του, την ωραία Ελένη, που ήταν αδελφή των Διόσκουρων. Την Ελένη εξαπάτησε η θεά Αφροδίτη και την έπεισε να ακολουθήσει τον Πάρη στη χώρα των Τρώων, με τη συνοδεία μόνο μιας αλλά πιστής γριάς δούλας, μακριά από την αγαπημένη πατρίδα, μακριά από την αγαπημένη κόρη, από το συζυγικό κρεβάτι, από τον ίδιο το σύζυγο. Ο Πάρης πήρε μαζί του και πολλούς θησαυρούς από το παλάτι του Μενέλαου.

Τροία Τοπίο του μυθου και της ιστορίας 0 χρόνος και οι παλίρροιες μετατόπισαν την ομηρική Τροία. Σήμερα τα ερείπια της πόλης βρίσκονται πέντε χιλιόμετρα από τα Δαρδανέλια (τον ομηρικό Ελλήσποντο), σε μια βαλτώδη προσχωσιγενή πεδιάδα. Κατά τους πα- λαιογεωγράφους που μελετούν τα εδάφη της περιοχής, η Τροία της Ύστερης Εποχής του Χαλκού ήταν χτισμένη στις ακτές ενός κόλπου που έβλεπε στον Ελλήσποντο. 0 Όμηρος έγραφε ότι τα «κοίλα πλοία» των Ελλήνων άραζαν στα ρηχά του Ελλησπόντου. Επειδή, όμως, τα ρεύματα και οι ισχυροί βορειοανατολικοί άνεμοι τα εμπόδιζαν να συνεχίσουν τον πλου στον πορθμό, οι σύγχρονοι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα αρχαία πλοία αγκυροβολούσαν στον κόλπο Μπεσίκ, νοτιοδυτικά της Τροίας, προσμένοντας ευνοϊκό άνεμο. Έτσι εξηγείται γιατί οι Έλληνες, προελαύνοντας προς την Τροία, έπρεπε να διασχίσουν τον ποταμό Σκάμανδρο, «εκεί όπου πολλές ασπίδες και περικεφαλαίες και η γενιά των ημιθέων έπεσαν μέσα στη σκόνη». Για να εκπορθήσουν την Τροία, οι Έλληνες κατασκεύασαν ένα γιγάντιο ξύλινο άλογο, που έκρυβε στρατιώτες οπλισμένους με δόρατα, και το άφησαν στην ακτή. Προσποιήθηκαν ότι έφευγαν κι έκρυψαν το στόλο τους πίσω από το νησί Τένεδος, οκτώ χιλιόμετρα μακριά από την ακτή. Οι Τρώες διέπραξαν το μοιραίο σφάλμα: έβαλαν το Δούρειο Ίππο μέσα στην πόλη. Ακολούθησαν η άλωση και η πυρπόληση του Ιλίου. «Σκληρό πένθος παντού, παντού τρόμος, κι ο θάνατος σε όλες του τις μορφές» λέει ο Αινείας στην Αινειάδα του Βιργιλίου.