Ο Τρωικός Πόλεμος

Τότε τόλμησαν να πλησιάσουν οι Αχαιοί θαυμάζοντας το παράστημα και την ευγενική μορφή του νεκρού. Όλοι τους όμως, πριν επιστρέψουν στο στρατόπεδο, φρόντισαν να πληγώσουν το άψυχο σώμα. Ο Αχιλλέας τρύπησε τα πόδια του Έκτορα κοντά στους αστραγάλους και τα έδεσε με δερμάτινες λουρίδες στο πίσω μέρος του άρματος του, έτσι ώστε να σέρνεται το κεφάλι του νεκρού με τα μακριά μαλλιά του μέσα στη σκόνη. 'Επειτα από όλα αυτά γύρισαν πίσω στα πλοία οι Αχαιοί ψάλλοντας τον παιάνα, ενώ ο Πρίαμος και η Εκάβη έκλαιγαν και οδύρονταν πάνω στα τείχη. Η δυστυχισμένη Ανδρομάχη, η γυναίκα του Έκτορα, είχε στήσει πάνω από τη φωτιά μεγάλο χάλκινο τρίποδα, προετοιμάζοντας θερμό λουτρό, όταν θα αποφάσιζε αυτός να επιστρέψει από τη μάχη/Οταν άκουσε τους θρήνους που προέρχονταν από τον προμαχώνα, έτρεξε έξω για να δει τι συμβαίνει, και τότε λιποθύμησε. Αλλά και η Ελένη θρηνούσε το σκοτωμένο ήρωα, γιατί από όλα τα αδέλφια του Πάρη αυτός την αγαπούσε περισσότερο, αφού ποτέ του δεν ξεστόμισε εναντίον της πικρή κουβέντα, αλλά και απέτρεπε φιλικά τους άλλους από πράξεις ή κουβέντες που θα μπορούσαν να τη θίξουν. Τώρα, όμως, μετά το θάνατο του Έκτορα, δεν της απέμενε κανείς άλλος στην Τροία φίλος και παρηγορητής, γιατί όλοι οι άλλοι τη μισούσαν.

Πατρόκλου δύο σκυλιά, από εκείνα που έτρεφε ο νεκρός από το τραπέζι του δύο δηλαδή από τα αγαπημένα του σκυλιά, τέσσερα άλογα και 12 αιχμάλωτους Τρώες, κήδευσε το φίλο του. Αφού είχε τελέσει αγώνες στη μνήμη του νεκρού, τότε μόνο τόλμησε να έρθει, νύχτα ακόμη, ο Πρίαμος με πλούσια ανταλλάγματα στο στρατόπεδο των Αχαιών, με τη συνοδεία ενός μόνο γέρου κήρυκα, ο οποίος οδηγούσε και τα μουλάρια που έσερναν την άμαξα. Μόλις μπήκε στη σκηνή του Αχιλλέα ο γέροντας, έσπευσε να φιλήσει τα χέρια του ήρωα που τόσα παιδιά του είχαν σκοτώσει. Ο Αχιλλέας τον κάλεσε να δειπνήσουν μαζί και δεν αδιαφόρησε για το νεκρό Έκτορα, αλλά, παρ'όλο που ήταν πολύ οργισμένος, διέταξε να τον πλύνουν και να τον αλείψουν με αρωματικά έλαια και ο ίδιος τον τοποθέτησε στην άμαξα και παραχώρησε στους Τρώες ανακωχή 11 ημερών, για να κηδεύσουν το νεκρό ήρωα.
Ύστερα από αυτά τα γεγονότα ήρθε να βοηθήσει τους Τρώες και ο Μέμνονας, ο γιος της θεάς Ηώς, αλλά και αυτός υπέκυψε στη δύναμη του Αχιλλέα. Έφτασε όμως και η ώρα του Αχιλλέα! Κοντά στις Σκαιές Πύλες τον πλήγωσε καίρια βέλος που του έριξε ο Πάρης, με την καθοδήγηση του θεού Απόλλωνα. Ο μεγάλος ήρωας κείτονταν νεκρός πάνω στη γη και γύρω του δόθηκε τρομερή μάχη σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Την αποφράδα εκείνη ημέρα ο Οδυσσέας πληγώθηκε πολλές φορές από τους Τρώες. Στο τέλος κατόρθωσαν οι Αχαιοί να μεταφέρουν το νεκρό ήρωα στα πλοία τους, όπου πολύ τον θρήνησαν και έκοψαν σε ένδειξη πένθους τα μακριά τους μαλλιά. Η Θέτιδα, η αγαπημένη του μητέρα, ανέβηκε από τα βάθη της θάλασσας μαζί με τις άλλες αθάνατες Νηρηίδες και φοβερός θρήνος ακούστηκε παντού στον Ωκεανό. Δεκαεπτά ημέρες και νύχτες έκλαιγαν τον ήρωα οι αθάνατοι θεοί και οι θνητοί άνθρωποι. Τη δέκατη όγδοη άναψαν τη νεκρική πυρά. Στη συνέχεια, αφού συγκέντρωσαν τα οστά του, τα έβαλαν μαζί με αυτά του Πατρόκλου μέσα σε χρυσό αμφορέα, δώρο του θεού Διονύσου αλλά έργο του Ηφαίστου, και τον τοποθέτησαν μέσα σε μεγάλο και ψηλό τύμβο, κατασκευασμένο στην ακτή, για να τον βλέπουν όλοι όσοι έρχονταν από τη μεριά της θάλασσας.

Σκηνή μάχης από την Ιλιάδα του Ομήρου. Έργο άγνωστου καλλιτέχνη, γύρω στο 300 π.Χ

Για τα φοβερά όπλα του Αχιλλέα φιλονίκησαν ο Αίαντας ο Τελαμώνιος και ο Οδυσσέας. Τελικά αποφάσισαν υπέρ του Οδυσσέα κάποιοι Τρώες αιχμάλωτοι, γιατί, κατά την άποψή τους, αυτός ήταν που προξένησε τις μεγαλύτερες καταστροφές στην πόλη τους παρά ο Αίαντας. Αλλά ο Δίας αποφάσισε το χαμό του Αίαντα, ο οποίος, αφού έχασε τα λογικά του, αυτοκτόνησε. 'Ετσι, οι Αχαιοί, μετά τον Αχιλλέα, θρήνησαν για το θάνατο ενός ακόμη ήρωα, ο οποίος ήταν πρώτος ανάμεσα στους άλλους και ως προς τα κατορθώματα και ως προς την ομορφιά, με εξαίρεση βέβαια τον Αχιλλέα που ήταν ασυναγώνιστος. Τότε ήταν που ο Οδυσσέας έστειλε να καλέσουν στο στρατόπεδο των Αχαιών τον Νεοπτόλεμο, το γιο του Αχιλλέα, τον οποίο, όταν ο αρχηγός των Μυρμιδόνων εκστράτευε στην Τροία, τον είχε αφήσει στη Σκύρο.
Και ήταν ο Νεοπτόλεμος ο ωραιότερος, ίσως, μαχητής αλλά και συνετός στις συνελεύσεις. Μόνο από τον Νέστορα και τον Οδυσσέα ήταν υποδεέστερος ως προς τη σύνεση και ήταν πάντα γενναίος στον πόλεμο. Αλλά το'Ιλιο δεν ήταν δυνατόν να καταληφθεί, όσο σωζόταν στην ακρόπολή του το Παλλάδιο, ένα άγαλμα που κάποτε είχε δωρίσει ο Δίας στον Δάρδανο. Οι Τρώες μάλιστα όχι μόνο με πολύ μεγάλη προσοχή προστάτευαν το πολύτιμο αυτό δώρο, αλλά είχαν κατασκευάσει και άλλα αγάλματα τόσο όμοια με το Παλλάδιο, ώστε, εάν κάποιος κλέφτης, παρά τα μέτρα προστασίας, κατάφερνε να μπει στην ακρόπολη, να εξαπατηθεί.