Ο Τρωικός Πόλεμος

Ηρωική μάχη σε ανάγλυφο ταφικής ζωφόρου του 4ου αιώνα π.Χ., που βρίσκεται στην Τουρκία. Αναπαριστά την τελική αναμέτρηση του Εκτορα με τον Αχιλλέα.

Γι'αυτό περιορίστηκαν να καταστρέφουν τα περίχωρα της πόλης του Ιλίου και να αρπάζουν τα κοπάδια από την Ίδη, αφού οι Τρώες που τους οδηγούσε ο ανδροφονιάς Έκτορας, επειδή φοβούνταν το γρήγορο Αχιλλέα, δεν τολμούσαν να απομακρυνθούν πολύ από το τείχος τους. Και πέρασαν έτσι εννέα χρόνια. Αρχισαν να σαπίζουν τα ξύλα των πλοίων και να φθείρονται τα σχοινιά τους, αλλά η πόλη παρέμενε απόρθητη. Στο μεταξύ ο Αχιλλέας είχε καταστρέψει 12 παραλιακές πόλεις και 11 στο εσωτερικό της χώρας, αφού πρώτα σκότωσε, υποδούλωσε ή πούλησε ως σκλάβους τους κατοίκους τους. Τα νησιά Τένεδος και Λέσβος, οι πόλεις Λυρνησός, Πήδασος και Θήβες, όχι μακριά από τον κόλπο του Αδραμυττίου, υπέκυψαν στο ανίκητο δόρυ του.

Ο Αχιλλέας θριαμβευτικά περιφέρει το άψυχο σώμα του Εκτορα δεμένο στο άρμα του. Από τοιχογραφία του Αχιλλείου, Κέρκυρα.

Μετά την άλωση των Θηβών πήρε ως λάφυρο ο Αγαμέμνονας τη Χρυσηίδα, την κόρη του ιερέα του Απόλλωνα Χρύση. Όταν έφτασε στα πλοία των Αχαιών ο ιερέας με δώρα και ανταλλάγματα για να απελευθερώσει την κόρη του, ο υπεροπτικός Αγαμέμνονας αρνήθηκε. Γι'αυτή του τη συμπεριφορά οργίστηκε ο θεός Απόλλωνας και έστειλε θανατηφόρα ασθένεια στο στρατόπεδο των Αχαιών. Για να εξευμενίσει το θεό ο Αγαμέμνονας αναγκάστηκε να επιστρέψει τη Χρυσηίδα στον πατέρα της.

Ο Αχιλλέας δένει το νεκρό Έκτορα στο άρμα του. Ζωγραφιστή απεικόνιση σε κεραμικό δοχείο του 6ου αιώνα π.Χ., στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης.

Για να αποζημιωθεί όμως άρπαξε από τον Αχιλλέα τη Βρισηίδα, κόρη του Βρισέα, την οποία ο βασιλιάς της Φθίας είχε αρπάξει ως λάφυρο από τη Λυρνησό. Ο Αχιλλέας υπέκυψε στη θέληση του Αγαμέμνονα, αλλά επειδή χολώθηκε πολύ, έπειτα από αυτό το γεγονός παρέμενε στην παραλία, κοντά στα πλοία, χωρίς να συμμετέχει στις μάχες. Και μπορεί μεν να εξορμούσαν οι πυκνές φάλαγγες των Αχαιών, χωρίς τον Αχιλλέα, εναντίον των Τρώων σαν κύματα που τα σπρώχνει δυτικός άνεμος στην παραλία, και μπορεί να αντηχούσε η γη από το ποδοβολητό των ανθρώπων και των αλόγων, αλλά οι Τρώες πραγματοποιούσαν αντεπιθέσεις εναντίον τους στην πεδιάδα με τέτοια φοβερή κραυγή, όπως ακριβώς ηχεί στον ουρανό η κλαγγή των γερανών. Ναι μεν ο Αργείος Διομήδης πίεσε φοβερά τους Τρώες, αλλά η Εκάβη, η σύζυγος του Πριάμου, αφού έσπευσε με άλλες γυναίκες στο ναό της Αθηνάς, πρόσφερε σε αυτή ένα μεγάλο και χαριτωμένο πέπλο και υποσχέθηκε θυσία 12 βοδιών, εάν η θεά απομάκρυνε από το τείχος το γιο του Τυδέα:

Πράγματι, την επόμενη μέρα ο Δίας έδωσε τη νίκη στους Τρώες και αφού βρόντησε στην κορυφή της Ίδης, έριξε στις φάλαγγες των Αχαιών κεραυνό, η φλόγα του οποίου, όταν έπεσε μπροστά από τα άλογα του Διομήδη, τα κατατρόμαξε και τα ανάγκασε να υποχωρήσουν.
Από την εποχή που ο Αχιλλέας απείχε από τη μάχη, οι Αχαιοί, έπειτα από συμβουλή του Νέστορα, είχαν περιφράξει το στρατόπεδο και τα πλοία τους με ξύλινο τείχος και τάφρο. Σε αυτό, λοιπόν, το χαράκωμα αναγκάστηκαν να καταφύγουν οι Αχαιοί. Οι Τρώες, από την άλλη, δεν ξαναγύρισαν μέσα στην πόλη τους, αλλά στρατοπέδευσαν έξω από αυτή, κοντά στον τάφο του Ίλου. Την επόμενη μέρα επαναλήφθηκε η μάχη και ο Αγαμέμνονας, ενώ έδιωξε τους Τρώες μέχρι την πόλη, πληγώθηκε και ο ίδιος και μαζί του ο Οδυσσέας και ο Διομήδης.