Μνημεία

«Τρία είναι τα γνωστά στην ηπειρωτική Ελλάδα –και, ειδικότερα, στην Πελοπόννησο– ανάκτορα υστέρων μυκηναϊκών χρόνων: στις Mυκήνες (ανασκαφή Xρ. Tσούντα, A. Γουέις, Γ.E. Μυλωνάς), στην Τίρυνθα (ανασκαφή Ερρίκου Σλήμαν, Γουλ. Ντέρπφελντ, K. Μίλερ, Κλάους Κίλιαν) και στο λόφο του Επάνω Εγκλιανού (Κάρολος Μπλέγκεν) σε οδική απόσταση 3 χλμ. NΔ από τη Χώρα Τριφυλίας και 21 χλμ. βόρεια από την Πύλο, αλλά το τρίτο ανάκτορο διέθετε τη μεγαλύτερη εστία (διαμέτρου 4,02 μ.) στην Αίθουσα Θρόνου σε σύγκριση με τις αντίστοιχες εστίες των Μυκηνών (4,00 μ.) και της Τίρυνθος (3,50 μ.), πράγμα που δείχνει, όπως και όλη η διάρθρωσή του, η όλη διακόσμησή του και οργάνωσή του ότι ο αφέντης της περιοχής ήταν, πράγματι, από «μεγάλο τζάκι», όπως λέμε.» Από άρθρο του καθηγητή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεωργίου Σ. Kορρέ,

Το Ανάκτορο του Νέστορα είναι κεντρικό μέγαρο της Ύστερης Ελλαδικής Εποχής, που περιβάλλεται από οχυρωματικό περίβολο. Ήταν διώροφο κτίριο που περιελάμβανε αποθηκευτικούς χώρους, εργαστήρια, λουτρά, φωταγωγούς, χώρους υποδοχής και κεντρικό σύστημα αποχέτευσης και βρίσκεται στον επιμήκη λόφο του Επάνω Εγκλιανού.

Πρόκειται για το πιο καλά διατηρημένο μυκηναϊκό παλάτι που έχει ως τώρα ανακαλυφθεί.
Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής του, το 1939, ταυτοποιήθηκαν επίσης περίπου 1.000 πινακίδες της γραμμικής Β. Επίσης ανακαλύφθηκαν πολλά καλλιτεχνικά αντικείμενα που χρονολογούνται από το 1300 π.Χ.. Το ανακτορικό συγκρότημα που χρησιμοποίησε ο βασιλιάς Νέστωρ, Το ανάκτορο φαίνεται ότι καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά τον 12ο αιώνα π.Χ.,-αρχαιογνώμων- η οποία όμως κατάφερε να διατηρήσει μία πληθώρα κεραμικών πινακιδίων που μας παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την οικονομική, κοινωνική και θρησκευτική ζωή κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους.

Περιγραφή Ανακτόρου
Το Ανάκτορο του Νέστορος βρίσκεται στο λόφο του
Άνω Εγκλιανού, στη δυτική πλευρά της οδού που ενώνει την Πύλο με τη Χώρα. Απέχει 4χλμ. νότια από τη Χώρα και 17χλμ. βόρεια από την Πύλο. Ο λόφος δεσπόζει ανάμεσα σε ρεματιές, σε μια περιοχή κατάφυτη από ελαιώνες και αμπελώνες, ενώ απέναντί του ανοίγεται ο κόλπος του Ναυαρίνου.

Στην γύρω περιοχή βρέθηκαν όστρακα Νεολιθικής εποχής, καθώς και κατάλοιπα Πρωτοελλαδικού οικισμού. Είναι εξακριβωμένο ότι ο λόφος του Άνω Εγκλιανού κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά την Μεσοελλαδική εποχή (γύρω 2000 π.Χ.), οπότε και κατασκευάστηκε οχυρωματικός περίβολος γύρω από το χώρο, όπου αργότερα θεμελιώθηκε το Ανάκτορο.
Η Πύλη και τμήματα των τειχών σώζονται ακόμη. Πρόσφατες έρευνες αποκάλυψαν ακόμη, ότι τουλάχιστον ένα πρωιμότερο ανακτορικό κτίριο βρισκόταν ακριβώς κάτω από το κεντρικό κτίριο.
Όμως αυτό το κτίσμα ισοπεδώθηκε προσεχτικά στις αρχές της ΥΕ ΙΙΙ Β εποχής, στο τέλος του 14ου αι. π.Χ. και το νέο ανάκτορο, που το αντικατέστησε είναι το κτίριο που βλέπουν σήμερα οι επισκέπτες.
Η ακρόπολη δεν ήταν οχυρωμένη -σε αντίθεση με τις άλλες γνωστές μυκηναϊκές ακροπόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας (Μυκήνες, Τίρυνθα, Μιδέα, Αθήνα), που περιβάλλονταν από ισχυρά κυκλώπεια τείχη. Το ανάκτορο, που ήταν διώροφο, διέθετε μεγάλες αυλές, πολλούς αποθηκευτικούς χώρους, ιδιωτικά διαμερίσματα, εργαστήρια, λουτρά, κλιμακοστάσια, φωταγωγούς καθώς και αποχετευτικό σύστημα.-αρχαιογνώμων-Ο χώρος του ανακτόρου συγκέντρωνε πολλές λειτουργίες, αφού αποτελούσε οικονομικό, διοικητικό, πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο αλλά και χώρο κατοίκησης.