Η καταγωγή του ελληνικού έθνους σύμφωνα με τη νεότερη έρευνα

Όλα αυτά που εκθέσαμε παραπάνω μήπως δείχνουν ότι δεν μπορούμε να έχουμε ξεκάθαρη αντίληψη για την τύχη του ελληνικού έθνους πριν από την πρώτη Ολυμπιάδα; Και βέβαια όχι. Ίσως είναι μάταιο να αναζητάμε τα κοσμογονικά και φιλοσοφικά μυστήρια της ελληνικής θεογονίας. Ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ να διακρίνουμε ποιο είναι το μυθικό και ποιο το ιστορικό μέρος των ηρωικών γενεαλογιών, άθλων και επιχειρήσεων. Παρ' όλα αυτά, η σύγχρονη επιστήμη μπόρεσε να εξακριβώσει όσα έχουν σχέση με την καταγωγή του ελληνικού έθνους, αλλά και με την κοινωνική και ηθική κατάστασή του στα πανάρχαια εκείνα χρόνια. Συγκρίνοντας την ελληνική γλώσσα με ορισμένες ασιατικές, η νεότερη επιστήμη κατέληξε στο ασφαλές συμπέρασμα ότι οι πρώτοι κάτοικοι της Ελλάδας κατάγονταν -όπως εξάλλου και οι κάτοικοι της υπόλοιπης Ευρώπης- από την Ασία, η οποία εξαιτίας του πολύ αρχαιότερου πολιτισμού της, όπως αποδεικνύουν αναμφισβήτητα μνημεία, θεωρείται κοινή κοιτίδα του ανθρώπινου γένους.

 Πηγή: http://www.nationalgeographic.gr/iee/

Το ανθρώπινο γένος, συνήθως, υποδιαιρείται σε τρεις ή πέντε κύριες φυλές, με βάση τις διαφορές του χρώματος και της εξωτερικής διάπλασης των ανθρώπων. Από τις φυλές αυτές, η σημαντικότερη είναι η καυκάσια, όχι μόνο για την ομορφιά της αλλά και γιατί σε αυτήν ανήκουν τα έθνη που κατεξοχήν διέπρεψαν στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η καυκάσια φυλή, με βάση ορισμένες ουσιαστικές ομοιότητες και διαφορές των γλωσσών που μιλούν τα έθνη που ανήκουν σε αυτή, υποδιαιρείται σε διάφορους κύριους κλάδους, από τους οποίους ο πιο σπουδαίος είναι ο λεγόμενος ινδοευρωπαϊκός. Σε αυτόν ανήκουν όλοι οι κάτοικοι της Ευρώπης, οι περισσότεροι από τους σημερινούς κατοίκους της Αμερικής και πολλοί κάτοικοι της Ασίας. Εδώ δηλαδή υπάγονται τα ινδικά, τα ιρανικά ή μηδοπερσικά, τα γερμανικά, τα 'Εχει αποδειχθεί πλέον ότι η ελληνική γλώσσα είναι συγγενής τόσο με τη σανσκριτική, η οποία είναι η γλώσσα της πανάρχαιας θρησκευτικής λογοτεχνίας και της ηρωικής ποίησης των Ινδών, όσο και με την ιρανική, τη μητέρα της αρχαίας περσικής, δηλαδή της γλώσσας που μιλούσαν οι Πέρσες, οι οποίοι την εποχή που βασίλευαν ο Δαρείος στην αρχή και ο Ξέρξης μετά, πολέμησαν εναντίον των προγόνων μας. Ο «Θεός», για παράδειγμα, ονομάζεται από τους Ινδούς «Δέουα» και από τους Ιρανούς «Δέου»• ο «Ουρανός», ως θεότητα, από τους Ινδούς καλείται «Ουάρουνα»• το «όις», το πρόβατο, οι Ινδοί το αποκαλούν «άουις»• ο «βους», αποκαλείται «γάους»• ο «ταύρος», «στούρα»• η «χην», «χάνσα»• το «άστυ» και ο «δόμος», «ουάστου» και «δά- μας»• η «θύρα», «δουάρα»• ο «ζυγός», «ιούγα»• ο «άξων», «άξα»• η «ναυς» και το «πλοίον», «ναυς» και «πλαύα» κ.λπ. Αυτή τη συγγένεια την αποδέχονται όλοι χωρίς καμία εξαίρεση. Γι' αυτό όλοι παραδέχονται ότι το ελληνικό έθνος ήρθε κάποτε στην Ευρώπη -όπως εξάλλου και τα υπόλοιπα έθνη τηςαπό την κεντρική Ασία. Η ιστορική ακρίβεια όλων αυτών επιβεβαιώνεται από την πιο αξιόπιστη σύγχρονη μαρτυρία. Πράγματι, από τη στιγμή που αποδείχθηκε ότι η γλώσσα την οποία μιλούσαν οι παλαιότεροι κάτοικοι της Ελλάδας ήταν συγγενής με τη γλώσσα την οποία μιλούσαν οι παλαιότεροι κάτοικοι της κεντρικής Ασίας, η ενότητα αυτή των γλωσσών είναι ένας σύγχρονος μάρτυρας της ενότητας που υπήρξε κάποτε ανάμεσα σε αυτούς τους λαούς, παρ' όλο που αργότερα αποχωρίστηκαν ο ένας από τον άλλο.
Πότε και πώς έγινε αυτός ο χωρισμός, πότε και πώς συντελέστηκε η μετακίνηση της ελληνικής ομάδας των λαών αυτών στην Ευρώπη είναι αδύνατον να προσδιοριστεί, γιατί το γεγονός αυτό ανάγεται σε μια εποχή για την οποία δεν διαθέτουμε ιστορικές πληροφορίες. Οι πρώτοι ιστορικοί χρόνοι βρίσκουν το ελληνικό έθνος να κατέχει το νότιο άκρο της μεγάλης χερσονήσου. Αυτό εκτείνεται από τον κάτω ρου του ποταμού Ίστρου μέχρι την Πελοπόννησο. Είναι η ανατολικότερη και πλησιέστερη προς την Ασία από τις τρεις χερσονήσους που πάνω τους στηρίζεται η Ευρώπη σαν σε τρίποδα.

Συγκεκριμένα, η ελληνική φυλή κατείχε τότε σε αυτή τη χερσόνησο όλες τις περιοχές που ξεκινούσαν από το όρος Όλυμπος της Θεσσαλίας και τα Κεραύνια όρη της Ηπείρου και εκτείνονταν νότια μέχρι τα πελοποννησιακά ακρωτήρια Μαλέα και Ταίναρο. Το βορειότερο τμήμα της χερσονήσου το κατοικούσαν άλλες φυλές. Από αυτές η λεγόμενη ιλλυρική κατείχε τις δυτικές περιοχές του βόρειου τμήματος και η λεγόμενη θρακική τις ανατολικές. Φαίνεται ότι οι δύο αυτές φυλές δεν ήταν από την αρχή ξένες με την ελληνική όσον αφορά στη γλώσσα και στα ήθη. Με το πέρασμα, όμως, του χρόνου το ελληνικό έθνος, επειδή κατά θαυμαστό τρόπο προπορεύτηκε στην εξέλιξη του πολιτισμού του, ξεχώρισε εντελώς από αυτές. Δεν θα κάνουμε αναφορά στις μυθικές παραδόσεις σι οποίες υποδηλώνουν κάποια σχέση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Θράκη στα πανάρχαια χρόνια, γιατί η αξιοπιστία αυτών των παραδόσεων αμφισβητήθηκε με εύλογα επιχειρήματα. Υπάρχουν, όμως, πιο αξιόπιστες αποδείξεις για την αρχική συγγένεια αυτών των τριών φυλών. Λόγου χάρη, οι κάτοικοι των πιο δυτικών περιοχών της Μικράς Ασίας ανήκαν στη θρακική φυλή. Παρ' όλα αυτά στα ομηρικά έπη καμιά σπουδαία διαφορά δεν διακρίνεται ανάμεσα στη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα των Τρώων και των Ελλήνων που έφτασαν εκεί με σκοπό να κατακτήσουν το ' Ιλιο. Κοντά σε όλα αυτά, οι μακεδονικές φυλές που βρίσκονται βόρεια της Θεσσαλίας αμφισβητείται αν ανήκαν στη θρακική, στην ιλλυρική ή την ελληνική φυλή.