71ος Παράλληλος: Η μοναξιά του αναβάτη

Day 10
Trondheim (N) - Arctic Circle - Bodø (N)
710 km

Ενα ακομα πρωινο ξημερωσε στο Trondheim. Ηλιος, συννεφα, ψιλοβροχο και ξανα ηλιος. Αστατος καιρος αλλα σιγουρα καλυτερος απο το χθεσινο χαλι. Ωραια γιατι σημερα θα χρειαζομουν ολη την καλη τυχη που θα μπορουσα να εχω.

Με περιμενε μια πολυ μεγαλη μερα. Σημερα θα επρεπε να καλυψω την αποσταση που δεν εκανα χθες, συν αλλα τοσα για να βρεθω στο λιμανακι του Bodø το βραδυ -πανω απο 700 χιλιομετρα μεσα σε αγνωστους δρομους. Θα εβγαιναν αραγε;

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 800x601.

Ομως η σημερινη μερα ηταν μεγαλη και για ενα ακομα λογο που δεν ειχε να κανει με αποστασεις.
Σημερα θα πραγματοποιουσα το μεγαλυτερο μου ονειρο μετα το Nordkapp: θα διεσχιζα τον Αρκτικο Κυκλο!
Στη σκεψη και μονο ενοιωθα απιστευτα -το στομαχι μου δενοταν κομπος και το χαμογελο δεν ελεγε να φυγει απο τα μουτρα μου.
Oνειρο Ζωης ηταν αυτο ρε δικε μου, τα αστεια τελος πια.... Τωρα, σημερα, εδω.!

Eφαγα το μισο μπουφε του ξενωνα και φορτωσα τη μηχανη. Ενοιωθα πολυ ωραια να ειμαι ξανα στο δρομο μετα τη χθεσινη ξεκουραση. H πολη λες και ηθελε να με αποζημιωσει για τη χθεσινη βροχη τωρα με αποχαιρετουσε με τις πιο ομορφες εικονες της...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Βγαινοντας απο το κεντρο εκανα μια υστατη προσπαθεια να βρω μια μανετα φρενου για να αντικαταστησω τη σπασμενη. Το Trondheim ηταν η τελευταια μεγαλη πολη και αν θα εβρισκα καπου ανταλλακτικο θα ηταν εδω. Ρωτωντας τριγυρω με εστειλαν σε ενα συνεργειο αυτοκινητων οπου ενας συμπαθεστατος Νορβηγος προθυμοποιηθηκε να με οδηγησει στην αντιπροσωπεια της Honda στη περιοχη. Μπροστα αυτος με το αμαξι και ξωπισω εγω με τη μηχανη, μου θυμισε ξανα το ποσο μας συμπαθουν εδω πανω αυτοι οι ανθρωποι..

Δυστυχως ομως καποια πραγματα δεν αλλαζουν και παραμενουν παγκοσμιως ιδια -η βαρυτητα, ο ουρανος και η μονιμη ελλειψη των αντιπροσωπων Honda ακομα και στα πιο απλα ανταλλακτικα...
Ας ηταν. Η πενσα εκανε μια χαρα τη δουλεια της. Η 700αρα με περιμενε μπροστα, αλλα ειχα συμμαχο την κυρια Εθνικη Οδο που διεσχιζε τη χωρα, την Ε6.
Συντομα επιασε μια ψιλη βροχη. "Δε γ@μιεται. Αστο να ριχνει. Δεν θα σταματω καθε φορα που θα ριχνει λιγο νερο", μουρμουρισα.
Αυτο το μερος ειχε αλλαξει το τι θεωρω βροχη. Ειχε αλλαξει πολλα πραγματα τωρα που το σκεφτομαι...



Περιεργος δρομος ο Ε6. European Road 6 -το ονομα εντυπωσιαζε. Στο μυαλο μου ερχονταν αυτοματα εικονες με πολλαπλες λωριδες κυκλοφοριας ανα κατευθυνση, διαχωριστικα στη μεση και απεραντες ευθειες με τελειο οδοστρωμα.
Ναι. Καλα.

Απο εκει που ηταν μια μεγαλη εθνικη οδος οπως τις ξεραμε στην Ευρωπη, ξαφνικα στενευε και χωνοταν ανηφοριζοντας μεσα στο δασος, κατεβαινε στο πλαι ενος fjord με τη θαλασσα απο τη μια και το δασος απο την αλλη και στο τελος αφηνε τα fjords για να διασχισει κωμοπολεις και χωρια και να χαθει ξανα στα πιο πυκνα δαση...



Τελικα εδω ο Κωστης ειχε αδικο -δεν ηταν και τοσο χαλια αυτος ο δρομος. Καθε αλλο!
Γραφικοτατος, με απλωμενες στροφες και τελειο οδοστρωμα που σου επετρεπαν να κρατας υψηλες μουαγιεν...
Τα χιλιομετρα εφευγαν σαν νερο με την οδηγικη απολαυση να εχει το πρωτο λογο τωρα σε μια διαδρομη που ειχε τα παντα.
Απεραντη φυσικη ομορφια....



...και υπεροχα ζεστα καφε καταμεσης του δασους για να προσφερουν ξεκουραση και θαλπωρη στους ταξιδιωτες. Με το ψιλοβροχο εξω και τον παγωμενο αερα ηταν οτι καλυτερο θα μπορουσα να ζητησω!



Η διαδρομη συνεχισε και λιγο εξω στο Mosjoen βρηκα και την διασημη πινακιδα σημα κατατεθεν του Νορβηγικου Βορρα.
Nord - Norge: Το συνορο στο Ονειρο.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Αφησα τη μηχανη στην ακρη του δρομου και εκανα βολτα στο μικρο τουριστικο κιοσκι για φωτογραφιες και ξεμουδιασμα.
Απο τον δρομο περνουσαν πολλες μηχανες και ολοι χαιρετουσαν με χαρα τον συνταξιδιωτη που ξαποσταινε στην ακρη του δρομου. Τοσες μερες εδω πανω ειχα δει ελαχιστες μηχανες και σημερα δεν προλαβαινα να τις μετραω. Οι μηχανοβιοι προτιμουσαν τον Ε6 τελικα...



Το ψιλοβροχο που ειχε σταματησει εδω και λιγη ωρα τωρα αρχισε να πεφτει ξανα. "Ποιος παιζει με τη βρυση εκει πανω @$@$ μου;"
Δεν ειχα προλαβει να κανω δεκα χιλιομετρα και η βροχη αρχισε να δυναμωνει. Οι σταγονες εσκαγαν επανω μου σαν στραγαλια ομως μου ηταν αδιαφορο πλεον. Ειχα φαει τοσο νερο αυτες τις μερες που τωρα μου φαινοταν απολυτα φυσικο.
"Ριξε ρε πστη. Εχω τα αδιαβροχα απο ωρα" σκεφτηκα και κατεβασα ενα κλικ ακομα τη ζελατινα του κρανους.
Καπου στο βαθος ξεχωρισα μια παλια μηχανη με sidecar φορτωμενο καθε λογης πραγματα, με το συνεπιβατη στο πλαι τυλιγμενο με ναυλον που ανεμιζαν μεσα στη βροχη και να πηγαινουν ακαθεκτοι... απιθανη εικονα!

Περασα εξω απο τη Mo i Rana μια μεγαλη αλλα μαλλον αδιαφορη πολη στην ακρη ενος μικρου fjord και εβαλα πλωρη για το βουνο με τη φυση γυρω να με αφηνει αναυδο για αλλη μια φορα με την απιστευτη, αγρια ομορφια της...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Οσο ανεβαινα στο βουνο τοσο γη και ουρανος γινονταν ενα... Τα δαση εμοιαζαν να εχουν παρει φωτια!

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Καθισα να κοιταω αυτη την εικονα μαγεμενος αλλα ενοιωθα οτι η ομορφια του τοπιου μπροστα μου ηταν απλα το πρελουδιο για αυτο που θα ακολουθουσε...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1600x604.

Συνεχισα να ανεβαινω το μικρο δρομο και ο καιρος αρχισε να αγριευει λες και ηθελε να μου δειξει οτι ημουν σε αποσταση αναπνοης απο τον Αρκτικο Κυκλο.
Το θερμομετρο εδειχνε τωρα 4 βαθμους και ο ουρανος κρεμοταν απο πανω μου απειλητικος και μαυρος.
Distance to go: 5 km. Πλησιαζα.

Γυρω μου μεχρι αυτη την ωρα ηταν πυκνα καταπρασινα δαση, ομως τιποτα δεν θα μπορουσε να με προετοιμασει για αυτο που θα εβλεπα...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Εντελως ξαφνικα, ολα τελος!!! Το απολυτο τιποτα!
Ηταν κατι που δεν το χωρουσε ο νους μου. Το τοπιο εμοιαζε σαν μετα απο μια πυρηνικη εκρηξη που ειχε εξαφανισει τα παντα, σαν να σταματουσε η ιδια η Φυση αλαφιασμενη πανω σε καποιο αορατο συνορο. Συγκλονιστικο!

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Μπορει να ημουν τωρα κοντα στη κορυφη του βουνου αλλα και παλι, τοσο αποτομη αλλαγη δεν ειχα ξαναδει. Φτανοντας στον παραλληλο του Αρκτικου Κυκλου ενοιωθα σαν να εμπαινα σε μια αλλη διασταση.
Το θεαμα ηταν απιστευτα επιβλητικο.
Τα συννεφα ειχαν κατσει βαρια και απειλητικα σχεδον πανω στους χαμηλους λοφους σκεπαζοντας τα παντα σαν ενας απεραντος γκριζος τοιχος που τωρα με κυκλωνε απο παντου, σαν ενα αδιαπεραστο οριο που περα απο αυτο εχασκε το χαος...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Ο αερας επιασε να φυσαει λυσσασμενα και η παγωμενη βροχη επεφτε επανω μου με τοση μανια που ενοιωθα τις σταλες σαν χιλιαδες μικρες καρφιτσες παρολο τον βαρυ εξοπλισμο που φορουσα. Τριγυρω δεν υπηρχε απολυτως τιποτα. Οπου και αν γυρνουσε το ματι εβλεπε μονο απογυμνωμενους βραχους και μονο ο στενος ερημος δρομος που ανοιγοταν στην ευθεια σηματοδοτουσε οτι απο εδω ειχε περασει ο πολιτισμος.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Εσκυψα μεσα στα φαιρινγκ και ανοιξα το γκαζι αναζητοντας τη προστασια στο Polarsirkelensenteret -το εντυπωσιακο τουριστικο περιπτερο/καταφυγιο επανω στον Αρκτικο Κυκλο.

Και επιτελους ειχα φτασει. Αρκτικος Κυκλος. Ο 66ος παραλληλος!
Αν καποιος θα μου ελεγε πριν χρονια οτι μια μερα θα ημουν εδω με τη μηχανη μου θα τον περνουσα για τρελο. Αυτα ηταν μερη αγνωστα, μακρυνα, σχεδον μυθικα, απο αυτα που ακους αλλα ουτε καν φανταζεσαι πως ειναι, ποσο μαλλον να ερθεις μια μερα εσυ ο ιδιος... Αλλα να τωρα που ημουν εδω.
Απο εδω και πανω πλεον θα ταξιδευα στα πιο βορεια πλατη του πλανητη μας....

Arctic Circle, Norway 2012

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Εψαξα στο μεγαλο προαυλιο για τη μικρη πετρινη στηλη που σηματοδοτουσε το ακριβες σημειο των συντεταγμενων του Αρκτικου κυκλου: Polarcirkelen 1937.
Την ειχαν τοποθετησει εδω οι Ναζι που ειχαν προελασει απο τη περιοχη στο 1ο ΠΠ σε μια προσπαθεια ισως εντυπωσιασμου των αντιπαλων -οι εσοχες στη πετρα κατω απο την επιγραφη μαρτυρουσαν την υπαρξη των ναζιστικων συμβολων που εκτοτε ειχαν αφαιρεθει.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Εβαλα τη μηχανη οσο πιο κοντα στο τοιχο διπλα στην εισοδο για να προφυλαχθει απο τον μανιασμενο αερα και χωθηκα γρηγορα μεσα στο ακρως εντυπωσιακο -σχεδον διαστημικο- καταφυγιο ψαχνοντας να ζεσταθω και να στεγνωσω.



H ζεστασια του χωρου με τυλιξε με ανακουφιση. Το μερος εσωτερικα ηταν εξισου ομορφο και μοντερνο με το εξωτερικο αλλα εμοιαζε καπως παραταιρο σε αυτο που περιμενα να βρω σε ενα τετοιο μερος. Στη μια πλευρα υπηρχε ενα μικρο μαγαζακι με σουβενιρ και στην αλλη υπηρχε το εστιατοριο που ηταν... fastfood;! Δεν το περιμενα αυτο.
Τουλαχιστον ειχε ομορφες, ζεστες γωνιτσες με μεγαλα ξυλινα τραπεζια οπου μπορουσες να κατσεις και να χαζευεις τον καιρο εξω.



Κοιταξα εξω απο το βρεγμενο τζαμι την Αυρα που καθοταν προφυλαγμενη στη γωνια της και χαμογελασα.
Το γνωριμο σχημα της εμοιαζε να ειναι μια μεγαλη παρηγορια σε αυτο το αποκοσμο τοπιο, σαν κατι δικο μου, το νημα που με εδενε σε οσα ειχα αφησει πισω -φιλους, οικογενεια, δουλεια, καθημερινοτητα- και που τωρα εμοιαζαν ενα εκατομμυριο ετη φωτος μακρυα...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 600x800.

Δεν ειναι ευκολο να περιγραψει κανεις με λογια τετοιες στιγμες...
Το τοπιο εξω ηταν απεριγραπτο. Ασυναισθητα ενοιωσα μεγαλη ανακουφιση που ημουν μεσα στο καταφυγιο τωρα, προστατευμενος απο το χαμο που γινοταν εξω. Η Δυναμη της Φυσης εδω πανω με ειχε κανει να νοιωθω ενα βαθυ πρωτογνωρο φοβο, ενα συναισθημα που οσοι ζουμε σε μεγαλες πολεις δεν γνωριζουμε οντας προφυλαγμενοι στα κουτακια μας και σε πολυ πιο ηπια κλιματα.
Ομως εδω ημουν εξω, εκτεθειμενος στο ελεος μιας δυναμης χωρις τελος και αρχη που απαιτουσε σεβασμο και προσοχη...

Απλωσα τη πραματια μου στο τραπεζι για να στεγνωσει και κοιταξα γυρω. Το μερος ηταν σχεδον ερημο. Ημουν μονος. Κατι λιγοι τουριστες χαζευαν διπλα στα σουβενιρ και δυο νεαρα παιδια καθονταν και κουβεντιαζαν πισω απο το παγκο της κουζινας.

Πηρα ενα ζεστο καφε και πηγα στο ταμειο να πληρωσω κρατωντας ακομα τα μουσκεμενα μου γαντια. "Υπαρχει καποιος τροπος να τα στεγνωσω λιγο; Στο μπανιο δεν εχει στεγνωτηρα και..."
Το παιδι στο ταμειο χαμογελασε ευγενικα. "Μπορουμε να τα βαλουμε πανω στη κουζινα να στεγνωσουν!"

Δεν χρειαζοταν να το πει δευτερη φορα. Με τα γαντια να ...σιγοψηνονται πανω στην εστια για τις βαφλες πιασαμε κουβεντα.
- Κακος καιρος ε;
- Συνηθισμενα πραγματα εδω πανω. Ετσι ειναι το περισσοτερο χρονο.
- Δεν εχετε και πολυ κοσμο σημερα.
- Ναι ειναι καπως ησυχα, αν και εξω ειναι αρκετοι επισκεπτες που εχουν ξεκινησει να στηνουν σκηνες για το βραδυ.

Σκηνακια σε τετοιο χαλασμο κοσμου! Τελικα δεν ημουν ο μονος παλαβος εδω γυρω!
Το παιδι διαβασε τη σκεψη μου και ειπε: "Παντως απο μηχανοβιους εχουμε αρκετους. Εισαστε λιγο τρελοκομεια ε;"
Σηκωσα τους ωμους αμηχανα.
- Απο Ελλαδα ειχατε καθολου επισκεπτες;
- Χμμμ... Ηταν ενα ζευγαρι πριν κανα μηνα που ειχε ερθει νομιζω... Πολυ σπανια βλεπουμε εδω Ελληνες. Μαλλον θα προτιμουν να ειναι σε καποιο νησακι στον ηλιο και τη ζεστη τωρα!

Εξω ο καιρος αλλαζε συνεχως. Πανω που η βροχη κοπαζε λιγο, επιανε να φυσαει με μανια κανοντας τα χοντρα παραθυρα του καταφυγιου να σφυριζουν και λιγο αργοτερα η ομιχλη σκεπαζε ξανα τα παντα με ενα πυκνο ασπρο πεπλο που χορευε πανω στα βραχια.

- Φανταζομαι οτι ακομα και για εναν Νορβηγο το να δουλευει εδω πανω πρεπει να ειναι δυσκολο.
- Ξερεις, δεν ειμαστε Νορβηγοι αλλα Σουηδοι -βασικα ολοι οσοι δουλευουν εδω παντα ειναι απο εκει.
- Σουηδοι; Δεν το περιμενα αυτο! Πως και ετσι;
- Οι Νορβηγοι γενικα δεν θελουν να δουλεψουν εδω πανω και μιας που οι μισθοι στη Νορβηγια ειναι πολυ καλυτεροι απο τη χωρα μας, οσοι ειμαστε απο πολεις κοντα στα συνορα επιλεγουμε να ερθουμε εδω για τη καλοκαιρινη περιοδο και μετα γυριζουμε πισω.
Και η κοπελα στα σουβενιρ απο τα μερη μας ειναι. Μαλιστα μεχρι πριν μερικες μερες δουλευε αλλο ενα παιδι εδω αλλα δεν αντεξε τις συνθηκες και εφυγε για πισω.

Σκεφτηκα αυτο που ειπε ο συμπαθεστατος Σουηδος. Συνορα... Ηξερα οτι βρισκομουν στο πιο στενο κομματι της χωρας και οτι το καταφυγιο ηταν μολις 10 χιλιομετρα σε ευθεια γραμμη απο τα συνορα των δυο χωρων. Ακομα και ετσι ομως το μερος αυτο ηταν πραγματικη φυλακη -εδω που βρισκομουν τωρα δεν υπηρχε κανενας απευθειας δρομος για τα συνορα. Μονο μια απεραντη παγωμενη τουνδρα.

- Μενετε εδω στο καταφυγιο;
- Οχι, ο ανθρωπος που το εκμεταλλευεται εχει φτιαξει ενα μεγαλο σπιτι λιγα χιλιομετρα πιο περα πλαι στη γραμμη του τρενου, που ειναι για να μενουν οσοι εργαζονται εδω. Πηγαινουμε εκει το βραδυ και ερχομαστε το αλλο πρωι για οσο διαρκει η σεζον.
- Και το χειμωνα; Δεν λειτουργει η εγκατασταση;

Με κοιταξε και χαμογελασε με κατανοηση. Εδειξε τα μικρα παραθυρα του πανω οροφου και ειπε: "Το χειμωνα το χιονι φτανει εκει. Εμεις περιμενουμε την ανοιξη που το ξεθαβουν για να ξεκινησουμε τη λειτουργια του..."

"Please don't touch me"



Η ωρα περνουσε και συντομα το καταφυγιο θα εκλεινε για το βραδυ.
Κατι πολυ βαρυ, επιβλητικο πλανιοταν σχεδον απειλητικα στην ατμοσφαιρα και με εκανε να θελω να χωθω σε μια γωνια και να μην βγω εκει εξω με τιποτα.

Ο τοπος εδω ειχε κατι που δεν μπορουσα να εντοπισω... Υπηρχε μια φοβερη ενεργεια που δεν περιγραφεται αν δεν την νοιωσεις απο κοντα και που δεν οφειλοταν μονο στις καιρικες συνθηκες.
Το μερος αυτο ηταν πολυ περισσοτερο απο ενα εστιατοριο και ενα μαγαζι με σουβενιρ.

Βλεπετε εδω ακριβως που σημερα βρισκοταν αυτο το ομορφο τουριστικο μαγαζι πριν πολλα χρονια ηταν ενα απο ταχειροτερα στρατοπεδα συγκεντρωσης των Ναζι!
Φρικιαστικο μερος για φυλακη! Χωρις διεξοδο απο πουθενα, ενα απεραντο παγωμενο χαος χωρις τελος και αρχη, στο ελεος της φυσης. Εδω απλα ερχοσουν να πεθανεις...

Χιλιαδες ανθρωποι ειχαν αφησει την τελευταια τους πνοη εδω, οι περισσοτεροι απο τη Ρωσια.
Μαλιστα στο προαυλιο υπηρχε ενα μεγαλο μνημειο που ειχαν στησει οι Σοβιετικοι στη μνημη των θυματων που πεθαναν φτιαχνοντας τη γραμμη του τρενου που λειτουργουσε ακομα και σημερα και περνουσε παραλληλα με το δρομο εξω και που καποιος ανεγκεφαλος ειχε προσφατα σπασει χωρις λογο και αιτια...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Το μυαλο μου αρχισε να παιζει περιεργα παιχνιδια. Η ενεργεια των ψυχων που ειχαν χαθει εδω πανω και που θαρρεις πλανιοντουσαν ακομα στην ομιχλη και τον παγωμενο αερα ψαχνοντας δικαιωση...
Ηθελα να φυγω. Τωρα.
Καβαλησα στα γρηγορα, γυρισα το κλειδι στη μιζα και το μπασο γουργουρητο της μηχανης ηρθε με ανακουφιση στα αυτια μου καθως κουμπωσα τη 1η στο κιβωτιο και πηρα το δρομο για το Bodo.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Με δυσκολια κρατιομουν να μην κλειδωσω το γκαζι στο στοπ για να φυγω οσο το δυνατον πιο γρηγορα απο εδω.
Ο μικρος δρομος που ανοιγοταν εμπρος μου μεχρι εκει που εβλεπε το ματι εμοιαζε σαν την εξοδο κινδυνου απο ενα τοπιο εντελως αλλοκοτο και ξενο...

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Τα χιλιομετρα περασαν και οσο ξαφνικα ειχα μπει σε αυτη την αλλη διασταση ετσι βγηκα στην αλλη πλευρα. Το τοπιο εγινε γνωριμο ξανα, γεμιζονταν με χρωμα και φως χωρις τιποτα να θυμιζει το εφιαλτικο τοπιο που ειχα αφησει πισω.

This image has been resized. Click this bar to view the full image. The original image is sized 1024x768.

Στη θεα του μικρου λιμανιου στο Bodø πηρα μια βαθεια ανασσα με ανακουφιση. 710 χιλιομετρα υπο βροχη σε στενους, γεματους στροφες δρομους και η διασχιση του Αρκτικου Κυκλου -ολα μεσα σε μια ημερα. Απιστευτο αλλα τα ειχα καταφερει!
Παρκαρα τη μηχανη αναμεσα στα αυτοκινητα που περιμεναν το πλοιο ενω ο παγωμενος αερας σαρωνε με μανια τα παντα.



Πονουσα παντου και ενοιωθα πτωμα -ομως στο τελος αυτης της μερας δεν με περιμενε ενα μαλακο κρεβατι. Η ωρα ηταν 12.30 το πρωι και το πλοιο εφευγε για τα νησια Lofoten στις 6.
Δεν ειχε κανενα νοημα λοιπον να παω στο καμπινγκ του οικισμου για να διανυκτερευσω -σε λιγες ωρες θα επρεπε να σηκωθω ουτως η αλλως και τετοια ωρα δεν θα εβρισκα κανεναν εκει για να με περιμενει. Για ξενοδοχειο ουτε λογος -η χαμηλοτερη τιμη ηταν τριψηφια!

Ετσι σκεφτηκα να βρω μια γωνια στο μικρο χωρο αναμονης επιβατων για να την πεσω λιγες ωρες μεχρι να ερθει το πλοιο -στο κατω κατω θα ξεκουραζομουν στις πολυθρονες του σκαφους ενω αυτο θα ταξιδευε αρκετες ωρες για τα θρυλικα νησια.

Που να ηξερα ομως καθως ξαπλωνα πανω στις αβολες ξυλινες καρεκλες οτι η μερα που ξημερωνε θα με αναγκαζε να σπρωξω τον εαυτο μου περα απο καθε οριο σωματικης και ψυχικης αντοχης που ειχα...