Νέα

Στη πόλη, το 1931 εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) και ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους.
Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια, ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων.

Και όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν και με το δεύτερο μέρος του άρθρου, όπου βλέπουμε το Χρήμα ιστορικά, στο παρόν και ως ένα μέσο συναλλαγής που έγινε αυτοσκοπός του σύγχρονου ανθρώπου, βλέποντας συγχρόνως και κάποιες εναλλακτικές:

Το χρήμα, μετά τις θρησκείες, είναι μια από τις άχρηστες εφευρέσεις του ανθρώπου. Και πως να μην είναι ή μάλλον να μη καταλήξει ετσι, όταν το μέσον γίνεται σκοπός.
Ο William Gus, είχε γράψει ένα δοκίμιο με τίτλο: Εxile, το περιέγραφε πιο… διεθνιστικά, μα ακριβολογικά, υπό την έννοια του έλεγχου αυτού:

Χρήμα: Το δημιουργούν οι Ιάπωνες, ασχολούνται με το λαθρεμπόριό του στο Χονγκ Κονγκ, το ξεπλένουν στη Σιγκαπούρη, το αισθητικοποιούν οι Ιταλοί, το χάνουν οι Αμερικανοί, το αρωματίζουν οι Γάλλοι, το μαρκάρουν οι Γερμανοί, το ποθούν οι Ρώσοι, το ανταλλάσσουν οι Κινέζοι και στη θέα του μορφάζουν οι Άγγλοι.

Συνεχίζοντας αναφέρει:

Το χρήμα είναι τώρα η πατρίδα μας. Πάμε εκεί που πάει – ακολουθούμε την κίνηση των μετρητών.

Αρκετοί ισχυρίζονται πως χάρη στο χρήμα η ανθρωπότητα, κατάφερε να σχηματίσει οργανωμένες κοινωνίες, κάτι που σαφώς είναι λάθος και μη ιστορικά αποδεκτό.