ΟΙΚΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΤΩΝ ΚΟΝΤΟΒΟΥΝΙΩΝ

Για την αρχή της Δεύτερης Τουρκοκρατίας (1715) υπάρχει στο Tapu Tahrir 880 της Κωνσταντινούπολης ένα αναλυτικό τουρκικό κατάστιχο, το οποίο βρί­σκεται υπό έκδοση²⁵⁴⁰. Για την ίδια περίοδο υπάρχει επίσης ο κατάλογος του Pouqueville, που χρονολογείται το 1815 και η απογραφή της γαλλικής Επιστη­μονικής Αποστολής του Μοριά²⁵⁵ για το έτος 1829, πηγές που αναφέρθηκαν στην αρχή²⁵⁶. Το 1811 στο βιλαέτι της Αρκαδίας υπήρχαν 4.200 ρωμαίικα σπίτια και 200 τουρκικά, ενώ στο βιλαέτι της Ανδρούσας αντίστοιχα 1.200 και 40²⁵⁷

242.Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός (όπ. σημ. 142), σ. 120.

243.Μ-Μ, τ. 5 (1887), σσ. 175-178· Γριτσόπουλος, Εκκλησία Πελοποννήσου (όπ. σημ. 38), σσ. 346-349· Ζερλέντης, Αι μητροπόλεις (όπ. σημ. 94), σ. 9.

244.Μετά το Βουρκάνο (Βουλκάνην) και πριν τον Αβαρΐνον αναζητάμε τα τοπωνύμια: Βου­νού Όπήν και όρος "Ορθιον, Μ-Μ, τ. 5 (1887), σσ. 159-160- πρβλ. Η. Kalligas, Byzantine Monemvasia. The sources, Μονεμβασία 1990, χάρτης σ. xvi· Γ. Πίκουλας, Τά όρια της Μητροπόλεως Μονεμβασίας, ΑΣ, τ. 13 (1996), σσ. 393-404· Π. Βελισσαρίου, Χοιρόλακκοι, Πελ, τ. 16 (1986), σσ. 418-422- Α. Βερτσέτης, Ή ετυμολογία της τοπωνυμίας Χοιρόλακκοι, Πελ, τ. 17 (1989), σσ. 176-178.

245.Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός (όπ. σημ. 142), σσ. 123-134.

246.Σ. Λάμπρος, Απογραφή τοΰ νομού Μεθώνης επί Βενετών, ΑΙΕΕ, τ. 2 (1885), σσ. 698-706· Δ. Πετρόπουλος, Χωριά και κωμοπόλεις τοΰ άλλοτε νομού Μεθώνης, ΠελΠρωτ, τ. 5 (1961), σσ. 58-63· Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός (όπ. σημ. 142), σσ. 226-227.

247.Ντόκος, Εκκλησιαστική περιουσία (όπ. σημ. 77α), BNJ, τ. 21, σσ. 124-125, 129-130, 134-135, 165-168 και τ. 22, σσ. 315, 342-343, 346-347, 349-350, 369, 371, 373.

248. Το παλαιομονάστηρο στη Χαμαρίτζα δεν το έχω σημειώσει στον χάρτη του 1700, πιθανώς όμως να ήταν στην θέση Καμάρι που υπάρχει και νερό, 800 μ. Δ του χωριού σε υψόμετρο 952 μ., βλ. φύλλο ΦΙΛΙΑΤΡΑ 1:50.000 της ΓΥΣ· G-McD, αρ. 2453 (σ. 144).

249. Ντόκος, Εκκλησιαστική περιουσία (όπ. σημ. 77α), BNJ, τ. 21, σσ. 165-166.

250. Αυτόθι, BNJ, τ. 22, σ. 347. Με βάση το πιο πάνω κείμενο που μας πληροφορεί για την ύπαρξη εκκλησίας του Αγίου Αιμιλιανού, με το μάλλον σπάνιο αγιώνυμο, έγινε δυνατή η τοποθέ­τηση στον χάρτη 8 του χωριού Λαγκάδα (Χ 31). Την ταύτιση χρωστάω σε χωρικούς του χωριού Χαλβάτσου (Χ 29) οι οποίοι και μου υπέδειξαν τη θέση του ναού.

251.Γριτσόπουλος, Εκκλησία Πελοποννήσου (όκ. σημ. 38), σ. 541.

252.Παναγιωτόπουλος, Πληθυσμός (όπ. σημ. 142), σσ. 250-251, 257-258, 262, 265-266· ο ίδιος, Ή Βενετική απογραφή της Πελοποννήσου τοϋ 1700, Πρακτικά τοϋ Α ' ΛΣΠΣ (= Πελ. Παρ. 6), τ. 1 (1976-1978), σσ. 203-216.

253.P. Pacifico, Breve descrizione corografica del Peloponneso o' Morea..., Βενετία ²1704, σσ. 125, 127, 131· Κριμπάς, Ένετοκρατουμένη Πελοπόννησος (όπ. σημ. 227), σσ. 340, 343, 345-346.

254.Κ. Ντόκος, Breve descrittione del regno di Morea. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίση­μο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο; Έωα και Έσπέρια, τ. 1 (1993), σσ. 110-112, 115.

254α. Την πληροφορία οφείλω στον κύριο Jack Davis.

255.Γενικότερα για το έργο της Expedition Scientifique de Moree [= ESM], βλ. τα άρθρα δια­φόρων μελετητών στο Σαΐτας, Μάνη, Μαρτυρίες για το χώρο (όπ. σημ. 112), σσ. 327-588.

256.Βλ. Παραπάνω, σ. 14 σημ. 31 και 32. Ο Πουκεβίλ αναφέρει στα Κοντοβούνια και τα χω­ριά Daoudaga = Νταούταγα (μεταξύ Βιδίσοβας και Μπλεμενιάνων, η θέση του είναι άγνωστη), Che'mou (Μύρου) και Alimaki (Αλιμάκι) που δεν αναφέρει η ESM, παραλείπει όμως τον Καζά της Ανδρούσης.

257.Α. Μηλιαράκης, Καταγραφή τοϋ Μορέως, ΠελΠρωτ, τ. 6 (1962), σ. 318.