Μουσείο

Το έργο «Κατασκευή νέου στεγάστρου προστασίας του Ανακτόρου του Νέστορος» συνολικού προϋπολογισμού 2.068.400 ευρώ, το οποίο συγχρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, υλοποιήθηκε σε δύο υποέργα: το υποέργο 1 «Κατασκευή νέου στεγάστρου προστασίας του Ανακτόρου του Νέστορος στον Ανω Εγκλιανό Νομού Μεσσηνίας», συνολικού προϋπολογισμού 1.383 ευρώ, υλοποιήθηκε από τον ανάδοχο του έργου «Λάμδα Τεχνική Α.Ε.» υπό την επίβλεψη της Διεύθυνσης Εκτέλεσης Εργων Μουσείων και Πολιτιστικών Κτηρίων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Περιηγηθείτε στην ιστορία με φωτογραφίες από το μουσείο Χώρας Μεσσηνίας.

Το Μουσείο Χώρας ιδρύθηκε από την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία, με ευθύνη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ολυμπίας, αμέσως μετά τη λήξη των ερευνών του Carl Blegen και του Σπυρίδωνος Μαρινάτου, των δύο επιφανών αρχαιολόγων, των οποίων τα ονόματα δόθηκαν, μάλιστα, τιμητικά στους δύο κεντρικότερους δρόμους της Χώρας.

Το Μουσείο δημιουργήθηκε για να στεγάσει τα σημαντικότατα ευρήματα από τις ανασκαφές τους, ευρήματα στα οποία οφείλεται και η διεθνής προβολή της περιοχής. Ο όγκος του υλικού που είχε έλθει στο φως ήταν τέτοιος, ώστε μέρος των ευρημάτων από τις ανασκαφές του Μαρινάτου (το υλικό από την Βοϊδοκοιλιά, το αρχαίο Κορυφάσιο, την Κουκουνάρα και άλλες Μυκηναϊκές θέσεις της Πυλίας) αποτέλεσε τον πυρήνα της αρχαιολογικής συλλογής του άλλου αξιόλογου περιφερειακού μουσείου, του Μουσείου Πύλου, που δημιουργήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του I960, από δωρεά του ιατρού Χρήστου Αντωνόπουλου, ομογενούς από το Σικάγο.

Η συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου Χώρας υπερβαίνει κατά πολύ την τοπική σημασία της, εξ'αιτίας του όγκου και του χαρακτήρα των ευρημάτων που περιλαμβάνει. Η αρχαιολογική συλλογή του Μουσείου αποτελείται από αγγεία και άλλα αντικείμενα που στην πλειονότητα τους χρονολογούνται στην Υστεροελλαδική ή Μυκηναϊκή εποχή (1550-1100 π.Χ. περίπου). Είναι, αναμφίβολα, μία από τις πλουσιότερες και διδακτικότερες συλλογές Μυκηναϊκών ευρημάτων που υπάρχουν στην Ελλάδα και, όσον αφορά στον Πελοποννησιακό χώρο, εξ5 ίσου σημαντική με αυτήν του Μουσείου Ναυπλίου.

Τα ευρήματα που εκτίθενται στις τρεις αίθουσες του Μουσείου ή φυλάσσονται στις αποθήκες του αντιπροσωπεύουν όλες τις φάσεις της Μυκηναϊκής εποχής. Με το χρονολογικό εύρος και την ποικιλία που παρουσιάζουν, αποτελούν ιδανικό σύνολο για την παρακολούθηση της εξέλιξης του Μυκηναϊκού πολιτισμού και ιδιαίτερα της Μυκηναϊκής κεραμεικής δημιουργίας, από την αρχή της (γύρω στο 1550 π.Χ.) έως τον 11ο αιώνα π.Χ.

Τα αντικείμενα που φυλάσσονται στο Μουσείο έχουν βρεθεί σε διάφορες Μυκηναϊκές, ως επί το πλείστον, θέσεις κατανεμημένες σε μεγάλη γεωγραφική έκταση εντός του Μεσσηνιακού χώρου. Προέρχονται από μείζονες οικιστικές θέσεις, όπως η Περιστεριά Κυπαρισσίας (ένα από τα σημαντικότερα πρώιμα Μυκηναϊκά κέντρα της Δυτικής Πελοποννήσου), τα Νιχώρια (μεταξά Ριζομύλου και Καρποφόρας) και ο Εγκλιανός (έδρα του άνακτος της Πύλου, κέντρο διοικήσεως και εμπορίου κατά την Υστερη Μυκηναϊκή εποχή), άλλα και από μικρότερα κέντρα ή οικισμούς της περιοχής. Προέρχονται, επίσης, από μεγάλους θολωτούς τάφους βασιλέων, τοπικών ηγεμόνων (τοπαρχών) ή μεγάλων γαιοκτημόνων, αλλά και από μικρούς θολωτούς ή θαλαμοειδείς τάφους του πληθυσμού. Διαγράφεται, έτσι, μέσα από τα διάφορα σύνολα ευρημάτων η βασική δομή της Μυκηναϊκής κοινωνίας της Πύλου, η μεγάλη ακμή της οποίας, κατά τον ύστερο 13ο αιώνα π.Χ., αποκαλύπτεται και από τα περιεχόμενα των κειμένων των πινακίδων της Γραμμικής Β Γραφής του Εγκλιανού.

Από τα ευρηματικά σύνολα άλλων περιόδων που ανήκουν στη συλλογή του Μουσείου, ιδιαιτέρως σημαντικά εμφανίζονται τα κεραμεικά, κυρίως, ευρήματα (ταφικοί πίθοι και μικρότερα αγγεία), που ανάγονται στη Μεσοελλαδική εποχή (2000/1900-1550 π.Χ.), από τις ακροπόλεις του Εγκλιανού και της Περιστεριάς, από τον παλαιότερο τάφο του νεκροταφείου των Βολιμιδίων Χώρας, καθώς και από τους τύμβους Κοκοράκου Περιστεριάς, Αγ. Ιωάννη Παπουλίων και Καλογεροπούλου στη θέση Ροήτση Μυρσινοχωρίου. Τα ευρήματα αυτά αποτελούν πολύτιμες μαρτυρίες για το υπόβαθρο του τοπικού Μυκηναϊκού πολιτισμού. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν, τέλος, τα λιγότερο γνωστά ευρήματα των ιστορικών χρόνων από τον οικισμό και το νεκροταφείο των Βολιμιδίων.