A Colloquium Organized by the American School of Classical Studies at Athens and the J. F. Costopoulos Foundation
ΗΜΕΡΙΔΑ ΜΕ ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ  ΚΑΙ  ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Φ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Carl W. Blegen first came to the American School of Classical Studies at Athens in 1910. He wanted to continue his studies in Greek classics “with the inspiration that comes from being on the spot.” Elizabeth D. Pierce came in 1922 “to study material at firsthand for [her] teaching.” Two years later, in 1924, they were married and chose Athens for their permanent home.  Their house on Ploutarchou 9, which they shared with archaeologists Bert and Ida Hill, became “a symbol to generations” of Americans who studied ancient and modern Greece.  Originally bequeathed to the American School, the Blegen House on Ploutarchou 9 has been the home to the J. F. Costopoulos Foundation since 2008.To honor the Blegens, the American School of Classical Studies at Athens and the J. F. Costopoulos Foundation organize a colloquium at Cotsen Hall, Anapiron Polemon 9, Athens, on May, 31, 2013.

Η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και το Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου τιμούν τον άνθρωπο που από το 1939 μέχρι το 1969 ανέσκαπτε τα Ανάκτορα του σοφού των Ελλήνων στον Εγκλιανό της Πυλίας. Του χρωστάμε, όχι μόνο ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μυκηναϊκά μνημεία στην Ελλάδα, αλλά και εκατοντάδες πινακίδες Γραμμικής Β

Γιος Νορβηγών μεταναστών προσηλωμένων στο λουθηρανισμό, σπούδασε Αρχαιολογία στα Πανεπιστήμια της Μινεσότα και του Γέιλ. Το 1908 ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα για σπουδές με υποτροφία του Πανεπιστημίου της Μινεσότα κι έζησε τελικά εδώ για περισσότερα από 60 χρόνια. Ο Αμερικανός φιλέλληνας Καρλ Μπλέγκεν (1887 – 1971), από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους, καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Σινσινάτι, συνδέθηκε με πολλούς τρόπους με τη χώρα. Κυρίως, όμως, είναι γνωστός για τις ανασκαφές του στην Τροία με την Πύλο. Εκεί, το 1939, μαζί με τον αρχαιολόγο Κωνσταντίνο Κουρουνιώτη ανακάλυψαν το Ανάκτορο το Νέστορα, από τα σημαντικότερα μνημεία της μυκηναϊκής Ελλάδας.

Travelling the Southern Peloponnesus, following the tracks of Sir P. Lee Fermor has been a dream for a long time.

Over 50 years after his journey through to the wild Mani, we started the trip by buying a cheap car, still good carrying us round and not too get careful with. Always looking out for off roads and beside main tracks.

A Roadtrip, accompanied by hand-camera, about the brightness and original character of rough charming Maniats came to it`s existence. It`s our homage to the land of myth, glorified vendettas and Sparta’s heritages.

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαϊου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο). Όταν τελικά η Κωνσταντινούπολη αλώθηκε, η υπερχιλιετής Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

Το παρακάτω συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ...

«Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν… συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου. Μεγάλη η σημασία της Πόλης, θα πει κανείς, για τους Ελληνες. Σωστό. Οπότε και η συμβολική σημασία της Αλωσης είναι εξίσου μεγάλη. Εστω και αν η πολιορκία της από τους Οθωμανούς ήταν απλώς μία από τις πολλές, έστω και αν το κλίμα της εποχής ήταν τέτοιο, η κατάσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας ήταν τέτοια, που έκπληξη θα ήταν το να μην αλωθεί η Πόλη.

«Βρισκόμαστε στα μέσα του 15ου αιώνα, γύρω στο 1450. Η Πόλη είναι μια μικρή πόλη πια- έχει δεν έχει 70.000 κατοίκους, όταν άλλοτε είχε περάσει το μισό εκατομμύριο» αφηγείται στα «ΝΕΑ» η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, επιχειρώντας να βάλει για λογαριασμό μας τα πράγματα στη θέση τους, να καταγράψει αλήθειες και μύθους της Αλωσης έτσι όπως μόνο μία βυζαντινολόγος με τη δική της διαδρομή μπορεί να κάνει. «Η Πόλη έχει αποδεκατιστεί από την πανώλη και τις αλλεπάλληλες πολιορκίες των Τούρκων. Αλλά και από τις διαμάχες των Δυτικών, αφού οι προστριβές Γενοβέζων και Βενετσιάνων γίνονταν στο λιμάνι της μέσα. Υπήρχε και μια τάση ανεξαρτητοποίησης των λίγων χωρών που παρέμεναν ελεύθερες- όχι μόνο του Μυστρά που παρεμπιπτόντως έπεσε το 1460, επίσης στις 29 Μαΐου! Η κατάσταση ήταν μιας ανασφάλειας γενικής».

Μέσα σε ένα πιθάρι, όπου είχε θαφτεί μια οικογένεια πριν από αιώνες, οι αρχαιολόγοι έκαναν μια απρόσμενη ανακάλυψη.  Ανάμεσα στα οστά, βρέθηκε κάτι που αρχικά έμοιαζε για ένας απλός σβώλος από χώµα, όμως όλοι έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν να αστράφει από μέσα ένα μάτι. Το μάτι του Τουταγχαμών.

Ολόχρυσο, σε φυσικό µέγεθος, µε αιγυπτιακό µπλε ολόγυρά του (φωτό) και κυρίως πανοµοιότυπο µε αυτό της χρυσής νεκρικής µάσκας του αιγύπτιου μονάρχη που πέθανε το 1323 π.Χ., το μάτι αυτό είναι ένα από σημαντικότερα ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα στη νεκρόπολη της Αρχαίας Ελεύθερνας στις πλαγιές της Ιδης στην Κρήτη.