Ορφικά Μυστήρια

Το Ορφικά Μυστήρια έχουν τις ρίζες τους στον θρακικής καταγωγής μυθικό αοιδό, τον Ορφέα. Ο μύθος αναφέρει ότι ο Ορφέας, βαθιά ερωτευμένος με τη σύζυγο του Ευρυδίκη, κατέβηκε ως τον Άδη για να τη φέρει πίσω, αφού είχε πεθάνει από αιφνίδιο δάγκωμα φιδιού. Με τη μελωδία της λύρας του μάγεψε τον Κάτω Κόσμο και κατάφερε να συμφωνήσει με τον Πλούτωνα την επιστροφή της Ευρυδίκης, με τον όρο να μην την κοιτάξει πριν περάσουν την πύλη του Άδη.

 Πηγή: http://www.nationalgeographic.gr/iee/

Όμως, εκείνος, τυφλωμένος από τον παράφορο έρωτά του, γύρισε και την κοίταξε, και έτσι η Ευρυδίκη έμεινε για πάντα στον κόσμο των νεκρών. Ο Ορφέας έγραψε ένα σύνολο επικών ποιημάτων, τα οποία συνόδευε με τη λύρα του. Μάλιστα, είχε τελειοποιήσει τη μορφή της, αυξάνοντας τον αριθμό των χορδών σε εννέα, όπως και οι Μούσες. Στα ποιήματα αυτά στηρίχτηκε η θρησκευτική κίνηση των Ορφικών η οποία εμφανίστηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. και διαδόθηκε σε όλο τον ελληνικό κόσμο, στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία.

Οι Ορφικοί αμφισβητούσαν την ολύμπια θρησκεία και ασχολούνταν με θέματα όπως ο εξαγνισμός και η μεταθανάτια ζωή. Τελούσαν μυστήρια που είχαν ως επίκεντρο βαθιές θρησκευτικές ανησυχίες. Πίστευαν ότι η ψυχή του ανθρώπου ήταν φυλακισμένη στο σώμα και ότι ο μόνος τρόπος απελευθέρωσής της, ήταν η συμμόρφωση σύμφωνα με τον κανόνα της ορφικής ζωής, που επέβαλλε αποχή από το κρέας, το κρασί και τη γενετήσια επαφή. Μετά το θάνατο ερχόταν η ώρα της κρίσης, ανάλογα με τον τρόπο ζωής, η ψυχή πήγαινε ή στη χώρα των μακαρίων, τα Ηλύσια Πεδία, ή στην Κόλαση. Οι θεωρητικές διδασκαλίες των Ορφικών πέρασαν στη φιλοσοφία και διοχετεύτηκαν μέσω των Νεοπλατωνικών στη χριστιανική σκέψη.