ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΤΑ… ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΑΝΔΡΟΥΤΣΑΚΗ
Εγκαινιάστηκε την Τρίτη 15 Ιουνίου, στα Παλαιά Δημοτικά Λουτρά, παρουσία του Αντιδημάρχου Πολιτισμού Αλέξη Σκαρμέα και της Προέδρου της ΔΕΠΑΠ Ελένης Δάσιου, αλλά και πολλών φίλων της Τέχνης, η έκθεση του Στάθη Ανδρουτσάκη «Εργοστάσια Ι Ι ».
Η έκθεση που περιλαμβάνει 14 έργα ζωγραφικής, με θέμα τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια της πόλης μας και αποτελεί ένα σχόλιο στην αποβιομηχάνιση και «στο τέλος μιας εποχής», είναι παράλληλη εκδήλωση του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας που διοργανώνει η Αντιδημαρχία Πολιτισμού και η ΔΕΠΑΠ.
Στα έργα του ο Στάθης Ανδρουτσάκης εκφράζει και αποδίδει με παραστατικό τρόπο την ερημιά, τη φθορά και την εγκατάλειψη, στα άδεια από ζωή κτίρια. Ένα ελεγείο για ό,τι εχάθη, για ό,τι εγκαταλείφθηκε κι αφέθηκε στο έλεος του χρόνου. Μια σπουδή μνήμης για όσους εργάστηκαν στα εργοστάσια της πόλης μας. Με την επιλογή αυτή ο καλλιτέχνης επιδιώκει να επαναφέρει από το συλλογικό ασυνείδητο, στη μνήμη όλων μας, την πρόσφατη ιστορία της ακμάζουσας βιομηχανικής Πάτρας και συνακόλουθα της σφύζουσας ζωής των εργοστασίων.
Με την αισθητική του πρόταση, υπενθυμίζει την ανάγκη διάσωσης της βιομηχανικής μας κληρονομιάς, που αποτελεί μέρος της ταυτότητας της πόλης.
Η έκθεση είναι αφιερωμένη στις εργάτριες και τους εργάτες των εργοστασίων της πόλης μας.Ο Στάθης Ανδρουτσάκης με την ενότητα έργων του «Εργοστάσια ΙΙ», διερευνά τη σχέση της φθοράς και του θανάτου με ό,τι την αντιστρατεύεται και την αναστρέφει.
Η δημιουργική του πρόταση κατατείνει στο να ανατάξει αυτό που παρασύρει στο διάβα του ο χρόνος.Αναζητά στη σιωπή των εγκαταλελειμμένων εργοστασίων το αποτύπωμα το χρόνου και αποκαλύπτει μέσα απ’ τα χαλάσματα ό,τι διαφεύγει ως εικόνα και αίσθημα.
Με το κατακτημένο ύφος της εικαστικής του γραφής υποβάλλει το ονειρικό στοιχείο, που ενοποιεί και μετουσιώνει τη φθορά σε ποίηση και ομορφιά.Το χέρι του ζωγράφου κατευθύνει το βλέμμα μας στις ρωγμές και τα σημάδια που ο χρόνος άφησε στο σώμα της ύλης και των ανθρώπων τα έργα, υποβάλλοντάς μας στη μεταφυσική και οντολογική σκέψη του είναι και μη είναι, της αρχής και του τέλους των πραγμάτων.
Ένα ερωτευμένο ζευγάρι που φανερώνεται στα ερείπια, είναι ταυτόχρονα ένα ελεγείο και ένας ύμνος, για ό,τι χάθηκε και ό,τι ανναγενάται. Μια σιωπηλή παρουσία της μαρτυρίας του έρωτα και του θανάτου, ως αντιθετικά ζεύγη μιας αέναης κίνησης και εντροπίας.
Τα χρώματά του ελάχιστα. Ώχρα, σταχτί, καφέ σκούρο σαν από καμένο ξύλο, κι ένα απρόσμενο κίτρινο ως δέσμη φωτός που εισβάλλει απ’ τις ρωγμές και τα μισογκρεμισμένα πορτοπαράθυρα.
Μελιά, φωτισμένα κι αέρινα τα σώματα, αντιδιαστέλλουν την αίσθηση του απονεκρωμένου τοπίου. Στο σκίρτημα του βλέμματος απ’ την ονειρική παρουσία των μορφών, η αίσθηση του βεβαιωμένου χρόνου ανατρέπεται.
Ένας ποιητικός οίστρος ξεπηδά μέσα απ’ τα «ωραία ερείπια» ως πνοή που εμφυσά και γονιμοποιεί τη φαντασία, υπερβαίνοντας τα δεσμά μιας αδήριτης πραγματικότητας.
Ο Στάθης Ανδρουτσάκης στα «Εργοστάσια ΙΙ», συμβολοποιεί το χώρο, ως πεδίο πράξης και μνήμης, θέτοντας την τέχνη του στην πρωτοπορία των αναζητήσεων και των ερωτημάτων που τίθενται αναπόφευκτα.
Ως δρών υποκείμενο της νεωτερικότητας μετέχει συνειδητά στο γίγνεσθαι, προτείνοντας την ενέργεια και τη δημιουργία ως πράξεις αντίστασης στο παιχνίδι του χρόνου και στον αγώνα της μνήμης εναντίον της λήθης.
Ο Στάθης Ανδρουτσάκης γεννήθηκε το 1959. Από το 1979 έως το 1983 σπουδές ζωγραφικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, με δασκάλους τους Δ. Μυταρά, Λ. Κανακάκι, Π. Τέτση και Ν. Κεσσανλή. Από το 1982 έως το 1983 παρακολούθησε σπουδές κεραμικής στο Εργαστήρι Εφαρμογών Κεραμικής της ΑΣΚΤ με δάσκαλο το Γ. Γεωργίου. Από το 1979 έως 1983 παρακολούθησε θεωρητικές και παιδαγωγικές σπουδές στην Ιστορία Τέχνης με την Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα και Ρυθμολογίας / Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής με τον Παύλο Μυλωνά. Αποφοίτησε με Άριστα, Έπαινο Κεφαλής και Έπαινο Σχεδίου Γυμνού. Εργάζεται ως καθηγητής του κλάδου ΠΕ8 (Καλλιτεχνικών) στη Μέση Εκπαίδευση.
Ασχολείται επίσης ως ζωγράφος οροφογραφιών και τοιχογραφιών νεοκλασικών κτιρίων. Από το 2000 μέχρι σήμερα είναι δάσκαλος σχεδίου και ζωγραφικής στα τμήματα ενηλίκων του Εικαστικού Εργαστηρίου του Δήμου Πάτρας. Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στη Ελλάδα και στο εξωτερικό, στη Δημοτική Πινακοθήκη Καλαμάτας και στην Πινακοθήκη Βιάννου. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές και έχει οργανώσει ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Χίο, την Καλαμάτα, τη Μύκονο, την Κατερίνη, τα Χανιά και στην Πάτρα στις αίθουσες Τέχνης «Παλίσσανδρος», «Millennium», «Περί-Τεχνών», «Δροσερικό» και «Πολύεδρο».
Η έκθεση θα διαρκέσει έως και 30 Ιουνίου 2010. Ώρες λειτουργίας: Καθημερινά 10.00-13.00 & 19.00-21.00, Σάββατο 11.00-14.00. Κυριακή και Δευτέρα κλειστά.